Trump lijkt
kans te maken op presidentschap, Wilders en zijn PVV blijven onverminderd
populair, er komen meer referenda: het populisme lijkt sterker dan ooit en een
serieuze bedreiging te zijn geworden voor de gevestigde orde. In de media – die
op hand van de gevestigde orde zijn – verschijnt een stroom van artikelen die dit
fenomeen behandelen maar slechts uit oogpunt van afkeer en afwijzing. Men is
simpelweg baffled en vol onbegrip
over wat er gaande is. De artikelen verraden bovenal een diepe minachting voor
het plebs dat steun geeft aan de populistische revolte. Zo staan er alleen al
vandaag twee artikelen op nrc.nl waaruit het onbegrip en de minachting blijkt. De
eerste heeft de alleszeggende kop ‘Tien jaar PVV betekent tien jaar verzieking
politiek klimaat’ en de tweede stelt als vraag: “Wat is er met ons in Europa
gebeurd dat de redelijkheid, de redelijke twijfel, de redelijke vragen zijn
omgeslagen in verongelijktheid en rancune?” (http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/02/24/geen-tragedie-maar-een-wederopstanding-1592143).
Maar in plaats van een antwoord op die vraag te geven, barst de auteur Louise
O. Fresco slechts los in een bejubeling van de multicultuur en het welkombeleid
van Merkel (op basis van de multiculturalistische ‘verrijking door
verscheidenheid’) dus suggererend dat de ‘verongelijkten’ die tegen dit beleid
protesteren simpelweg xenofoob en dom zijn. Een en ander heeft mij geprikkeld
om het fenomeen te verklaren (en het plebs enigszins in bescherming te nemen), hetgeen ik
hier zal doen.