Inleiding
Met
betrekking tot de coalitiebesprekingen tussen het ‘motorblok’ (VVD, CDA en D66)
en de ChristenUnie gaat het in de media slechts over de medisch-ethische
kwesties als eventuele struikelblok en meer in het bijzonder over wat het
‘progressieve’ D66 op dit punt allemaal zou willen – verruiming euthanasie, onderzoek met
embryo’s e.d. – en dat bij de ‘conservatieve’ ChristenUnie op bezwaren zal
stuiten en is er opvallenderwijs geen aandacht voor wat de ChristenUnie in zedelijk-reactionaire
zin allemaal wil – simpel gezegd is dat het volledig terugdraaien van de
seksuele revolutie – zodat het ook een raadsel is in hoeverre D66 dat op zijn
beurt zal gaan blokkeren. Ik denk echter dat wat de ChristenUnie allemaal wil terugdraaien meer discussie verdient dan wat D66 wil bij wijze van vooruitgang, want is het niet vooral een brede maatschappelijke discussie waard of we de seksuele revolutie geruisloos moeten laten afvoeren? En wie zijn hier eigenlijk de echte christenen? Ik heb wat ik hier ga zeggen al vaker gezegd in
artikeltjes en/of tweets een of andere vorm, maar nu de ChristenUnie in de
regering dreigt te komen en hooguit D66 dwars gaat liggen, wil ik nogmaals
uiteenzetten waarom ik denk dat de gangbare ‘framing’ van dit conflict –
christenen (ChristenUnie) vs. seculieren (D66) – op z’n minst misleidend is. Op
basis van de inzichten van onder meer Nietzsche en Girard geloof ik dat je kunt
stellen dat juist D66 de ware christenen zijn en de ChristenUnie fundamenteel
antichristelijk in zijn vermenging van moraal en politiek.