donderdag 26 mei 2016

De ondemocratische tendensen van de sociaal-democratie

Democratie als middel

De sociaal-democratie is ontstaan als een democratische poging tot revolutie vanuit de gedachte dat de meerderheid altijd arm is en dus wel voor het socialisme zal stemmen zodat het socialisme geen gewelddadige revolutie nodig heeft om aan de macht te komen (vergelijk dit met het huidige islamisme dat eveneens om tactische redenen de democratie omarmt vanuit de gedachte dat de meerderheid van een moslimland moslim is en dus toch wel op de islampartij zal stemmen). Er is dan geen sprake van een principiële omarming van de democratie en zelfs van een spanning zoals ook bij het islamisme dat de democratie openlijk opvat als een trein die je neemt om op je bestemming te komen maar die je eenmaal aangekomen weer verlaat (omdat de wetten van Allah altijd beter zijn dan de wetten die mensen c.q. de meerderheid der mensen wil).

Hedendaags antiliberalisme is liberaal antiliberalisme

Maar eenmaal toegetreden tot het – in wezen ‘kapitalistische’ – systeem der parlementaire democratie (‘kapitalistisch’ omdat de kandidaten met behulp van verworven kapitaal met elkaar moeten concurreren om de gunst van de kiezer te verwerven terwijl het socialisme samenwerking wil in plaats van kapitalistische competitie), zien we dat het socialisme eigenlijk alle liberale waarden heeft omarmd tot die van het kapitalisme zelf aan toe (welk kapitalisme dan slechts nog moet worden gereguleerd c.q. gecorrigeerd in plaats van afgeschaft). De sociaal-democratie is zo een liberaal socialisme c.q. een socialisme light geworden. Je hoort vaak dat de nieuw rechts-populistische bewegingen zoals de PVV fascistisch zijn. Dat klopt in zekere zin wel, maar net als de hedendaagse socialisten en communisten zijn dit een soort nieuwe fascisten die niet alleen de democratie en daarmee de geweldloosheid hebben omarmd (terwijl nota bene het echte fascisme wordt gedefinieerd door de verwerping van recht, parlementaire democratie en kapitalisme ten gunste van geweld en socialisme!) maar eigenlijk alle liberale beginselen hebben omarmd, zodat dit nieuwe fascisme paradoxalerwijs een liberaal fascisme is en als zodanig net zo weinig bedreigend voor de bestaande orde c.q. de democratische rechtsstaat als de sociaal-democratie bedreigend is voor de bestaande orde c.q. democratische rechtsstaat.

Het gevaar van hedendaags socialisme en fascisme

Er wordt evengoed veel gewaarschuwd voor de gevaarlijke tendensen van dat nieuwe fascisme dat zo ook de democratie slechts zou gebruiken om antidemocratische doelen, zoals de uitsluiting van minderheden, te bereiken (nu is de uitsluiting van minderheden overigens niet ondemocratisch maar slechts onrechtstatelijk). Ik ga daar in dit artikel niet verder op in, anders dan nog toe te voegen dat de PVV in mijn optiek wel fascistoïde is maar niet racistisch en daarmee ook minder gevaarlijk dan de fellere tegenstanders van de PVV doen voorkomen. De sociaal-democratie acht ik net zo gevaarlijk in haar ondemocratische tendensen en het wordt tijd dat iemand daar eens voor waarschuwt welke taak ik hier op me neem.

Waarom socialisme een totalitaire Staat vergt

Simpel gezegd kun je zeggen: het liberalisme wenst gelijke kansen voor iedereen, het socialisme wil gelijke uitkomsten voor iedereen of in ieder geval dat alles wordt herverdeeld op grond van wat een ieder toekomt of nodig heeft. Niet alleen vergt dat een groot overheidsapparaat dat alles wat mensen produceren opeist en herverdeelt, maar ook een totalitaire Staat. Elke vrijheid genereert namelijk onvermijdelijk vroeg of laat ongelijkheid die men niet heeft bedoeld en die moet worden weggenomen. Dit is de reden waarom elk socialistisch regime een totalitaire Staat voortbrengt: gelijkheid van uitkomst c.q. gereguleerde uitkomsten vereist een totale overheidsingrijpen en –controle in alles wat mensen doen. Om een socialistische samenleving te realiseren moet alle vrijheid met wortel en tak worden uitgeroeid. Uiteraard zien socialisten dit anders hetgeen te maken heeft met verschillende opvattingen van vrijheid die ik hier uitleg: http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2016/04/waarom-geluk-zich-niet-laat-dwingen.html.

Democratie vereist vrijheid van meningsuiting

Dat totalitarisme vinden we niet alleen in Noord-Korea of voormalig Sovjet-Unie: ook in onze sociaal-democratie vinden we nog de aanzetten ertoe. We zien het in de typisch sociaal-democratische antiracismewetgeving waarvoor Wilders voor de rechter is gedaagd en op grond waarvan bv. Asscher vindt dat beledigers van Sylvana Simons strafrechtelijk moeten worden vervolgd. Nu is het begrijpelijk dat bedreigingen en oproepen tot geweld strafbaar zijn gesteld: deze handelingen beperken de vrijheid van de ander en het is de taak van de rechtsstaat om ieders vrijheid te beschermen. Maar beledigingen en racistische opmerkingen zijn wel vervelend voor het doelwit maar belemmeren dat niet in zijn handelen en dus zijn vrijheid. Belangrijker nog, een serieuze democratie vereist vrijheid van meningsuiting omdat in een democratie elke stem dus elke mening even veel waard is zoals een goed functionerend kapitalisme een vrije markt vereist waarin iedereen zijn product kan neerzetten: in een democratie moeten vanuit het liberale beginsel van gelijke kansen alle meningen mogen meedoen waarna de meerderheid bepaalt welke mening wint (zal worden geïmplementeerd) en welke mening verliest (niet zal worden geïmplementeerd). Tegenover het geweld of de censuur van het fascisme plaatst het liberalisme het argument en het debat: als jij denkt dat jouw idee moet worden geïmplementeerd zul je anderen moeten overtuigen dat jouw idee een goed idee is.

De ondermijning van de democratie door de sociaal-democratie

Het verbieden van meningen is dan ook een fundamentele ondermijning van de democratie. Je mag van alles vinden van Wilders’ mening dat Marokkanen dusdanig zijn oververtegenwoordigd in overlast, criminaliteit en terrorisme dat Nederland er wijs aan doet zijn grenzen te sluiten voor Marokkanen, maar het is een volstrekt legitieme mening in een democratische rechtsstaat. Je mag van alles vinden van de mening van sommigen dat Sylvana Simons niet in Nederland thuishoort omdat zij alle Nederlandse tradities en waarden – van het Sinterklaasfeest tot de vrijheid van meningsuiting – wil afschaffen, maar het is een volstrekt legitieme mening in een democratische rechtsstaat (zoals ook de mening van Simons zelf die is). De sociaal-democratie heeft echter helaas onze democratie gemankeerd door de vervolging van bv. racisten mogelijk te maken in plaats van de mening vrij te laten en de racist te proberen te overtuigen dat zijn racistische mening geen juiste of deugdelijke mening is. De andersdenkende wordt zelfs bijna standaard weggezet als geestesziek (zoals door de bizarre term ‘islamofobie’) waarmee bij voorbaat die ander elke redelijkheid en dus ook de mogelijkheid tot debat en participatie in de democratie wordt ontzegd.

Het sociaal-democratische totalitarisme en haar angst/uitsluiting van de massa

De bestaande ideologieën verschillen onderling met name door hun verschillende prioritering van waarden. In bv. de onvermijdelijke keuze tussen gelijkheid of vrijheid kiest links voor gelijkheid als de hoogste waarde en rechts voor vrijheid als de hoogste waarde: hierdoor worden de begrippen ‘links’ en ‘rechts’ in hoge mate gedefinieerd (een diepgravendere analyse vind je hier: http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2016/04/de-relevantie-van-links-en-rechts-voor.html). Vanuit haar prioritering van gelijkheid boven vrijheid heeft de sociaal-democratie meningen verboden die het sociaal-democratische geloof in de gelijkheid van alle mensen niet respecteren. Dit brengt de paradox voort dat de sociaal-democratie zelf mensen uitsluit c.q. inferieur verklaart, namelijk racisten en andere andersdenkenden. Meer in het bijzonder brengt ook de sociaal-democratie zo een gedachtenpolitie en daarmee een totalitaire staat en de vernietiging van de democratie voort. Sterker nog, nu het oorspronkelijke opportunistische idee achter de sociaal-democratie dreigt te mislukken doordat de massa steeds rechtser stemt in plaats van links, zien we dat de maskers steeds vaker afvallen en dat sociaal-democraten steeds openlijker oproepen tot het afschaffen van de democratie om de (liberale) rechtsstaat – tegenover de rechts-populisten zoals Wilders – overeind te kunnen houden.

De wraak van de massa op de sociaal-democratie

Democratie is echter niet alleen een principiële liberale waarde (en een verloren gegane opportunistische sociaal-democratische waarde), maar heeft ook een belangrijke (conservatieve) pragmatische functie: alleen democratische besluitvorming garandeert een breed draagvlak onder de bevolking en dus weinig maatschappelijke onrust. Precies doordat de sociaal-democratie en haar bondgenoten in het ‘politieke midden’ mede uit angst voor de massa de democratie steeds verder inperkt – niet alleen door het wegzetten of zelfs vervolgen van andersdenkenden maar ook door de omarming van de vrije markt en internationale verdragen zoals de EU – roept zij de toorn van de massa op omdat die haar democratische macht steeds verder ziet slinken. Dit verklaart de onrust en de opkomst van rechts-populistische partijen en waarom zo’n proces tegen Wilders zijn politieke positie alleen maar versterkt. Doordat de sociaal-democratie en de ideologisch met name door de sociaal-democratie gestuurde media mensen uit minderheden als Sylvana Simons alleen maar interesse en respect betonen en bv. haar kritiekloos de ‘witte man’ laten uitkafferen, verliest de sociaal-democratie alle respect van haar traditionele ‘witte’ achterban: de blanke voelt zich vernederd door het door de sociaal-democratie bejubelde multiculturalisme, dat de blanke van racisme beschuldigt en hem het koloniale verleden en de slavernij in de schoenen schuift, de man voelt zich vernederd door het door de sociaal-democratie bejubelde feminisme, dat de man een ‘verkrachtingscultuur’ toeschrijft, en de autochtone arbeider voelt zich vernederd doordat de sociaal-democratie hem slechts als belastingbetaler ziet waarop nog wel wat kan worden bezuinigd terwijl het werk naar de migrant en de gratis huisvesting naar de asielzoeker wordt gebracht. Met name de blanke, werkende man voelt zich zo tot tweederangsburger in eigen land gemaakt door de sociaal-democratie, namelijk als iemand die moet betalen, die zich moet schamen voor zijn cultuur en die verder zijn mond moet houden. En zo maken partijen als de PvdA partijen als de PVV groot en slingert de massa van politiek links naar politiek rechts.

5 opmerkingen:

  1. Psychische wezens (zoals een volk) bestaan uit twee hoofddelen: een klein bewust deel dat aan het stuur zit, en een groot onbewust deel (de 90% van de ijsberg onder de waterlijn). In dat laatste deel zitten allerhande hartstochten, een geschiedenis, een reptile brain, angsten en andere 'spoken'.

    Die twee delen hebben een wisselwerking. In wezen komt het erop neer dat die 10% die 90% in toom moet houden. Maar wel op basis van een flexibel evenwicht. Slaat dat evenwicht door naar een overheersing door het onbewuste deel, dan is sprake van een (volks)psychose. Slaat het door in de richting van een totale overheersing door de 10% dan is sprake van een (volks)controle-neurose.

    Kunst is dus om het evenwicht te bewaren, en die kunst hebben ze 'democratie' genoemd. Althans de beperkte westerse huidige vorm ervan. Want een extreme vorm van democratie (alles beslissen dmv voortdurende volkspeilingen bijvoorbeeld) zou de sluizen voor het onbewuste deel openzetten, met alle mogelijke psychotische gevolgen van dien.

    De democratie is een soort van ventiel op de band (de slang) van het onbewuste deel. Zodat het stoom kan afblazen en zijn onbewuste inhouden langzaam en voorzichtig aan het bewuste kan opdienen, in handelbare porties.

    Let wel, die 10% en 90% zijn geen aantallen of groepen van mensen (zoals leiders en volk oid). Het volk is één wezen, en die 10% en 90% zijn delen van dat ene wezen.

    Zoals voor alle psychische wezens geldt, heeft het volk geen autonome wil. Een wil is t.a.t. afhankelijk van de voorgelegde keuzemogelijkheden. En uit die mogelijkheden wordt gekozen door het onbewuste deel. Dat doet het obv geschiedenis, angsten, het reptile brain en andere 'spoken'. De keuze wordt dus bepaald op basis van historische programmering (zie het experiment van Benjamin Libet uit 1983).

    Dus als je een volk laat kiezen, dan zal het onbewuste deel kiezen, en wel op basis van het verleden. Dat is dus: niet bewust en niet rationeel. Bewustzijn en rationaliteit zijn vrij recente verworvenheden in de menselijke evolutie. Ze zijn nog weinig automatisch, sneeuwen gemakkelijk onder onbewuste invloeden en hebben altijd een krachtig bewuste nodig om zich te kunnen doen gelden. Anders gezegd: ze zijn afhankelijk van de 10%.

    Dat is wel zo ongeveer hoe ik tegen het fenomeen 'democratie' aan kijk... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De parlementaire democratie bij wijze van haar volksvertegenwoordiging vervult natuurlijk die bemiddelende rol tussen enerzijds de ‘rationele’ politieke elite en de ‘irrationele’ volkswil. Maar hier wreekt zich evengoed dat aspect dat ik het ‘kapitalisme’ van de parlementaire democratie noemde: de parlementaire democratie is uiteindelijk niet alleen een rationele filtering van de irrationele volkswil maar in wezen ook een strijd tussen een paar rijke mensen om de macht. Je hebt immers kapitaal nodig om campagne te voeren en dus verkiezingen te kunnen winnen, zodat uiteindelijk de parlementaire democratie vooral de belangen van de rijken en de machtigen behartigt en zich van het volk vervreemdt (hetgeen nog duidelijker wordt als de democratie gelaagder wordt zoals in de EU). Sowieso is parlementaire democratie een strijd tussen deelbelangen want tussen partijen welke term er al op duidt dat die partijen ‘partijdig’ zijn in plaats van het algemene belang te dienen. Volgens Aristoteles kan een democratie daarom alleen goed functioneren bij een grote middenklasse zodat de samenleving niet gepolariseerd is want bij polarisatie brengt democratie alleen maar winnaars en verliezers (of zelfs een burgeroorlog zoals bij de Arabische Lente). Normaliter is de meerderheid arm, zodat democratie dan vooral een populisme voortbrengt dat de rijken berooft: de overheid als Robin Hood of als Marx’ “dictatuur van het proletariaat” (daarom achtte Aristoteles een constitutionele democratie noodzakelijk die bv. zo’n plundering van de rijken blokkeert en op dezelfde wijze is de grote fout van onze inmenging in Irak en de verdere Arabische wereld dat we er democratie brachten zonder eerst een rechtsstaat te implementeren dat de meerderheid ervan weerhoudt de minderheden te onderdrukken). Omgekeerd zien we m.n. in de VS dat democratie ook kan ontaarden in een plutocratie waarin de democratie een gezelschapsspel voor de superrijken is en de rijken de armen bestelen. Hierin ligt ook de kritiek van de socialisten en fascisten die precies vanwege dat kapitalistische mechanisme de parlementaire democratie fundamenteel corrupt achten, zodat zij kiezen voor een ‘ware’ democratie in de vorm van een éénpartijsysteem dat zogenaamd het algemene belang dient (socialisme) of in de vorm van een Leider die de volkswil belichaamt en vormt (fascisme).

      Verwijderen
  2. ... dat 'opdienen' van behapbare porties onbewuste inhoud aan het onbewuste, oftewel 'bewustwording', oftewel het 'democratisch proces', heeft tot gevolg dat die inhoud breekt. Over het algemeen in twee delen: voorstanders en tegenstanders. Vervolgens vindt er allerlei gesteggel plaats, en ten slotte sluiten de wateren zich weer boven het desbetreffende onderwerp.

    Zo ook het onderwerp 'racisme'. Daar was tot voor kort geen mens mee bezig. Dat sluimerde maar wat onder de waterlijn. Het grootste probleem van Sinterklaas was dat de pepernoten al in augustus in de winkel lagen. Bovendien dreigde het feest langzaamaan plaats te maken voor de Kerstman. Geen haan die er naar kraaide, en had men de boel de boel gelaten, dan was het binnen 5 jaar afgelopen met Sinterklaas. En Zwarte Piet. Totdat eoa onverlaat het onderwerp Zwarte Piet aansneed. Vanaf dat moment scheurde NL uiteen in twee delen: Tai en Boo.

    Ik heb lui die al jaren niet aan Zwarte Piet hadden gedacht, en die nooit Sinterklaas vierden, ineens zeer fanatieke voor- dan wel tegenstander van Piet zien worden. Totdat de storm weer ging liggen. Toen interesseerde het ze geen sier meer.

    Wat maakte die lui zo fanatiek ineens? Toch dat contact met het onbewuste. Ineens wordt men met het onbewuste geconfronteerd. Dat wordt bewust gemaakt. En dat onbewuste is razend racistisch. Dat hebben ze met MRI-scans aangetoond. Zelfs bij Ronald Plasterk. Die bleek onder de MRI-scanner panisch voor een foto van Obama. Plasterk schoot stante pede in de fight- or flighthouding toen die foto werd getoond. Zo racistisch zijn we allemaal onder de waterlijn. Aan Plasterk werd dit allemaal uitgelegd, maar de meeste mensen worden via de media onvoorbereid met hun eigen onbewuste inhouden geconfronteerd. En voor je het weet vereenzelvigen ze zich daarmee. Of ze ontkennen de racist in zichzelf en projecteren die op 'de ander'. Gevolg: twee kampen. De Joops en de GeenStijls. Beide racistisch, maar de ene projecteert het en de ander omarmt het.

    Maar goed, dat rommelt zo een paar maanden of wat jaartjes aan. Totdat iedereen er wel weer zo ongeveer over uitgeluld is, en dan sluit de waterlijn zich weer boven het onderwerp. Of 'zand erover' en zo. Hopelijk met wat leerzame effecten. Hoewel dit soort dingen enkel leerzaam is als je het noch omarmt, noch projecteert. Je moet het enkel in de ogen kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Volgens mij is er slechts één middel om het onbewust racisme te boven te komen:

      Een diepgaande relatie van enkele jaren met een partner van een andere kleur en cultuur.

      Verwijderen