Maar politie en justitie hadden geen idee wat precies de relatie was tussen de ‘pooier’ en het meisje: dat was onderwerp van onderzoek en later heeft het OM onder meer de aanklacht van gedwongen prostitutie laten vallen omdat geen sprake bleek te zijn van dwang. Wat de klanten betreft kon het geschetste verhaal in de media niet eens kloppen, want als de klanten op zoek waren geweest naar een minderjarig meisje dan zou de advertentietekst op internet dergelijke mannen moeten hebben gelokt en zou de politie ook onderzoek naar die website hebben gedaan e.d. waardoor het een heel andere (en grotere) zaak zou zijn geworden. Maar geen enkele journalist stelde hier zelfs maar een vraag over: men wil zo graag dat de klanten pedofiele verkrachters zijn dat men dat simpelweg aanneemt om het verhaal zo ‘schokkend’ mogelijk te maken. Zelfs de ‘kwaliteitsmedia’ smulden zo van het verhaal dat zij het verhaal niet wensten ‘kapot te checken’. In werkelijkheid bleek het meisje zich als meerderjarig hebben voorgedaan en zag ze volgens alle betrokkenen – behalve de klanten ook de hoteleigenaresse – er zelfs ruim meerderjarig uit, zodat de klanten oprecht meenden seks met een meerderjarige te hebben en zelfs geen vermoeden konden hebben dat ze minderjarig was. Zelfs na het eerste vonnis van de rechter op 23 juli 2015, waarbij dat voor de meeste mannen slechts een symbolische gevangenisstraf van één dag opleverde precies omdat die mannen niet op zoek waren met seks met een minderjarige en geen idee hadden dat ze de wet hadden overtreden, zien we geen enkele journalist wakker worden om deze gelegenheid aan te grijpen om de echte feiten weer te geven om zo ook het vonnis te verduidelijken: sensatiebelust blijven de media en in hun verlengde het grote publiek het beeld koesteren van pedofiele verkrachters met om die reden een onbegrijpelijk slap vonnis van de rechter als gevolg.
Wat daarbij opvalt is dat zelfs een politicus, Segers van de CU, fanatiek leugens en laster blijft verspreiden over deze zaak om het beeld van pedofiele verkrachters maar overeind te houden en daarbij ook fel de rechters aanvalt vanwege de lage straffen: zie zijn tweets (bv. https://twitter.com/gertjansegers/status/624189449363189760). Nu is de CU fel tegen prostitutie überhaupt en grossiert Segers in wetsvoorstellen die in wezen de oorlog verklaren aan de klanten van prostituees (daarbij geïnspireerd door ‘het Zweedse model’) en die faliekant in strijd met de rechtsstaat zijn (over de ‘moeilijke’ relatie tussen CU en rechtsstaat heb ik al eerder geschreven: http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/04/de-christenunie-bepleit-haar-eigen.html). Uit de tweets begrijp ik dat ook de desbetreffende wet (artikel 248b Sr) waarop deze klanten nu in weerwil van die wet tot slechts symbolische gevangenisstraffen van één dag zijn veroordeeld door Segers zelf tot stand is gebracht. Het is een weerzinwekkende wet die je misschien verwacht in een politiestaat of bananenrepubliek, maar niet in een rechtsstaat zodat onze Eerste Kamer, die toch een taak heeft tot toetsing van wetsvoorstellen op rechtsstatelijkheid en uitvoerbaarheid, slecht werk heeft geleverd nu deze wet er blijkbaar doorheen is gekomen (overigens, een nieuwe antiprostitutiewet van Segers is wel afgeschoten door de Eerste Kamer en ik meen dat inmiddels de Raad van State ook negatief heeft geadviseerd over de aangepaste versie; hopelijk blijft ook de Eerste Kamer nu wel wakker en blokkeert het deze nieuwe wet om de rechtsstaat deze keer wel overeind te houden).
Wat fundamenteel mis is met de onderhavige wet is dat het de rechter de strafrechtelijke toets van de verwijtbaarheid van de schuld ontneemt. Om strafbaar te zijn is in een rechtsstaat schuld alleen niet genoeg: je moet ook verwijtbaar schuldig zijn. Immers, als iemand anders jou heeft misleid waardoor jij niet in de gaten had dat je de wet overtrad, dan ben je wel schuldig (je hebt evengoed de wet overtreden) maar niet verwijtbaar (in feite is degene die jou heeft misleid de kwade genius en jij zijn slachtoffer). Een typisch voorbeeld van niet verwijtbare schuld is de toerist in wiens koffer door een ander drugs wordt gestopt zonder dat hij dat door heeft: als hij dan bij de douane wordt gepakt voor drugsbezit of -smokkel gaat hij in bananenrepublieken zonder pardon de gevangenis in (hij is immers schuldig aan drugssmokkel) maar ik herinner mij een programmaserie op TV waarin dergelijke ‘drugssmokkelaars’ als slachtoffer hun verhaal doen (en een beetje als helden omdat ze het hachelijke avontuur in een buitenlandse cel hebben overleefd): in onze rechtsstaat zijn deze nietsvermoedende toeristen geen misdadigers maar slachtoffers van de echte drugshandelaren die de drugs in hun koffer stopten. Hun schuld is immers niet verwijtbaar. Maar bananenrepublieken toetsen vaak niet op verwijtbaarheid omdat zij lak aan de rechtsstaat hebben. En Segers heeft van Nederland ook een bananenrepubliek gemaakt qua prostitutiewetgeving door de verwijtbaarheid ook daar te schrappen: dat de klanten waren misleid door de advertentietekst en het uiterlijk van het meisje waardoor zij dachten dat ze meerderjarig was doet er volgens zijn wet niet toe. Volgens deze wet moet bij schuld (ook bij niet verwijtbare schuld) altijd gevangenisstraf volgen: zoals de nietsvermoedende toerist in Peru niet zal ontsnappen aan een lange gevangenisstraf als er drugs in zijn koffer worden gevonden, zo zal de hoerenloper wat Segers betreft niet ontsnappen aan een serieuze gevangenisstraf als hij nietsvermoedend betaalde seks heeft gehad met een minderjarig meisje dat zich voordeed als meerderjarig.
Gelukkig waren de rechters moedig en accepteerden zij dit opzij zetten van de rechtsstaat niet: zij toetsten evengoed op verwijtbaarheid en zij negeerden materieel ook de wettelijke eis van gevangenisstraf door slechts een symbolische gevangenisstraf van één dag op te leggen waarmee slechts formeel aan de wet werd voldaan. Overigens achtten de rechters de klanten wel verwijtbaar schuldig maar slechts op het punt dat zij bij het meisje niet genoeg hadden (door)gevraagd over haar leeftijd, resulterend in een taakstraf. Me dunkt dat dit in hoger beroep geen stand zal houden zodat dan echte vrijspraak zou kunnen volgen: het idee bestaat blijkbaar ook bij de rechters dat prostituees – zoals we dat gewoon zijn in het normale intermenselijke verkeer – hun identiteit en andere privégegevens op verzoek meedelen, maar dat is een miskenning van de bijzondere relatie tussen prostituee en klant die is gebaseerd op discretie en anonimiteit. Prostituees gedragen zich als artiesten ten aanzien van hun klanten met gebruikmaking van artiestennamen e.d. om zo hun ‘privé’ af te schermen (niet alleen wil zij sowieso niet dat klanten haar buiten haar werk kunnen traceren, maar het zou prostituees ook uiterst chantabel voor pooiers maken als zij in het kader van hun werk privégegevens zouden meedelen). Alles wat een prostituee aan haar klant meedeelt is een leugen in de zin dat zij als artiest voor de klant een nep-identiteit aanneemt waarbij ook doorgaans over de leeftijd wordt gelogen. In onderhavig geval had het meisje zichzelf 18 jaar toegeschreven in haar advertentietekst en ook als de klanten haar 100 keer zouden hebben gevraagd naar haar leeftijd, dan zou ze 100 keer “18 jaar” hebben geantwoord, want dat was nu eenmaal haar ‘artiestenprofiel’ dus de rol die zij moest spelen. En zoals zelfs een politieagent opmerkte op TV heeft ook het vragen naar een ID-kaart aan een prostituee geen zin: als ze die al zou laten zien dan zal het een nep-ID zijn. Kortom, de wrange ironie is dat iedereen de echte leeftijd van een prostituee kan verkrijgen door het haar simpelweg te vragen (want in het gewone intermenselijke verkeer doen we daar niet geheimzinnig over), behalve haar klanten omdat zij precies voor die ene groep haar privé afschermt en zij in die ene relatie uitdrukkelijk een rol speelt en een nep-identiteit hanteert. Dat maakt de wet zoals die door Segers is bedoeld ronduit kafkaësk en zelfs het ene punt waarop de rechters de klanten wel verwijtbaar achtten onhoudbaar. In dit opzicht zijn de prostituanten onder deze wet zelfs nog slechter af dan toeristen onder antidrugswetgeving: als toerist kun je nog vlak voor de douane je eigen koffer controleren (voor de toerist zou het argument van de rechter dat men zelf beter onderzoek had moeten doen daarom wel enige betekenis hebben), maar de klant van een prostituee kan helemaal niets doen om de leeftijd van een prostituee te achterhalen en dus niets doen om enige zekerheid te verkrijgen of hij wel of niet de wet overtreedt. De wet geeft de klant zogezegd een risicoaansprakelijkheid, hetgeen helemaal niet in het strafrecht thuishoort. Overigens, bij verkeersovertredingen wordt de verwijtbaarheid van schuld ook niet getoetst en is dit stukje strafrecht ook overgeheveld naar het bestuursrecht (de Wet Mulder), maar dat wordt gerechtvaardigd door het enorme aantal gevallen (er zijn simpelweg veel te weinig rechters om in alle gevallen van verkeersovertreding de verwijtbaarheid te gaan toetsen) en dat het om slechts overtredingen gaat waarbij de schuldige een kleine boete en geen aantekening op zijn ‘strafblad’ krijgt. Bij de minderjarige prostitutie is hier allemaal geen sprake van en geen enkele rechtvaardiging te vinden om risicoaansprakelijkheid in het strafrecht in te voeren.
Het doel van deze kafkaëske wet is echter helder: deze wet beoogt puur om alle klanten van prostituees te intimideren (en hoe effectief de wet daarin is blijkt al uit de zelfmoorden onder de arrestanten waaraan uiteraard ook het OM flink heeft meegewerkt tot grote tevredenheid van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld die opmerkte dat er nu in ieder geval een duidelijk 'signaal' is afgegeven waarmee ze, neem ik aan, bedoelt dat hoerenlopers nu weten dat het is afgelopen met elk zorgeloos hoerenlopen). Immers, als klant kun je niets doen om zekerheid te krijgen dat je de wet niet overtreedt, zodat de klant weet dat hij na elk prostitueebezoek mogelijk de gevangenis indraait. Zoals de toerist het risico op gevangenisstraf in bananenrepublieken met slechte wetten alleen maar kan ontlopen door thuis te blijven althans dergelijke landen niet te bezoeken, zo kan de hoerenloper het risico op gevangenisstraf alleen maar ontlopen door thuis te blijven althans geen prostituees meer te bezoeken. En dat is precies wat Segers met deze wet heeft beoogd, want zijn partij maakt er geen geheim van prostitutie überhaupt onacceptabel te vinden: zoals ook de gemeente Utrecht bij de sluiting van de bordelen aan het Zandpad niet geïnteresseerd was in mensenhandel (die immers slechts is toegenomen als gevolg van de sluiting zoals ook wetenschappers hebben geconstateerd), is ook Segers en zijn partij helemaal niet geïnteresseerd in mensenhandel maar wil hij slechts alle prostitutie elimineren (hetgeen in de praktijk slechts betekent dat alle prostitutie ‘ondergronds’ zal gaan en zeker volledig in handen van de georganiseerde misdaad komt waar juist de vrouwen het slachtoffer van zullen worden). De wet is dus niet slecht in de zin van slordig en ondoordacht maar in de zin van kwaadaardig: in het kader van Segers' oorlog tegen prostitutie überhaupt zet hij bewust de rechtsstaat simpelweg opzij en intimideert hij ook alle goedwillende prostituanten. Zoals veel landen zelfs nietsvermoedende drugssmokkelaars het gevang in gooien vanwege een ‘war on drugs’ met een rechtvaardiging van de bewuste intimidatie (‘blijf weg van drugs’!) en opzij zetten van de rechtsstaat op grond van de oorlogssituatie (in een oorlog geldt het gewone recht dat goedwillende individuen beschermt niet meer), zo kan Segers' wet alleen worden gerechtvaardigd als we een oorlog tegen prostitutie aan het voeren zijn. Zeker is Segers een heuse oorlog aan het voeren, maar is er wel democratisch draagvlak voor Segers' oorlog? Of is Segers hier zelf de grote misleider die het volk en zelfs de Eerste Kamer heeft wijsgemaakt dat de wet minderjarige prostituees beoogt te beschermen in plaats van goedwillende prostituanten af te schrikken?
In feite is dit wat Hannah Arendt beschreef als de typische wetgeving van totalitaire staten om burgers angst in te boezemen en in het gareel te houden: het verschil tussen een rechtsstaat en een politiestaat komt in de praktijk veelal tot stand door een subtiel onderscheid in het soort wetgeving. Een rechtsstaat maakt duidelijk waar de grens ligt van wat je als burger mag doen. In een rechtsstaat kan de burger daarom bewust de grenzen van de wet opzoeken zonder angst te hoeven hebben om opgepakt te worden zolang hij aan de goede kant ervan blijft. Een politiestaat terroriseert echter heel eenvoudig haar burgers door haar wetgeving bewust onduidelijk te maken zodat niemand weet waar de grens eigenlijk ligt zodat niemand meer rustig kan gaan slapen omdat er altijd à al Kafka’s ‘Het Proces’ op een kwade dag de politie voor de deur kan staan om je op te halen zonder dat je weet wat je hebt misdaan. Deze onduidelijkheid leidt ertoe dat de burgers voor de zekerheid helemaal de kant op gaan waar ze waarschijnlijk het minste risico lopen, bv. door publiekelijk heel hard te gaan huilen als de ‘geliefde’ dictator is gestorven zoals in Noord-Korea. Op dezelfde manier beoogt Segers met zijn wet alle prostituanten grote angst in te boezemen waardoor die dan maar besluiten elk risico te vermijden door helemaal geen prostituees meer te bezoeken zodat prostitutie vanzelf geheel verdwijnt.
Sowieso kent Segers schoffering van de rechtsstaat en leugens en laster jegens zelfs de rechters geen grenzen. Zie bv. deze weerzinwekkende tweet van Segers: https://twitter.com/gertjansegers/status/624499197048438784. Segers suggereert dat de rechters minderjarige en gedwongen prostitutie niet serieus nemen omdat de rechters anders veel zwaardere straffen zouden geven. Zoals ook het grote publiek en de media doen maar dan bewust stapt Segers stelselmatig over het cruciale punt heen dat de klanten niet wisten en ook niet konden weten dat het meisje minderjarig was. De rechters zullen minderjarige en gedwongen prostitutie minstens zo ernstig vinden als Segers, maar zij wensen niet de verkeerde mensen daarvoor te straffen. Segers gedraagt zich als een primitieve, voorchristelijke heiden: als er iets heel ernstigs gebeurt dan moet iemand ter dood worden gebracht c.q. boeten, ook al kon die persoon er niets aan doen (die persoon is de zogeheten ‘zondebok’ van de primitieve religies). Dat de rechters niet mee willen gaan in Segers' bloeddorst en primitieve jacht op zondebokken wijst uiteraard er geheel niet op dat zij een en ander niet zeer ernstig zouden nemen: dat is een schandalige lasterlijke leugen van Segers. Segers’ diepe minachting voor de (hier ook: democratische) rechtsstaat blijkt ook uit deze tweet: https://twitter.com/gertjansegers/status/624316970045870080. Volgens Segers hebben de klanten dubbel en dwars een hoge gevangenisstraf verdiend omdat deze mannen twee keer fout zaten: ze wisten (of konden weten) dat het meisje pas 16 was en ze gingen naar een prostituee in een hotel terwijl hotelprostitutie (want: onvergunde prostitutie) illegaal is. Dat eerste is gewoon een leugen – Segers kan ook niet vertellen waaruit zou blijken dat de mannen wisten dat ze minderjarig was en ook de rechter heeft geen aanwijzing voor een dergelijke wetenschap kunnen vinden – en dat tweede is in strijd met de democratische rechtsstaat: Segers heeft inderdaad een wetsvoorstel ingediend om klanten strafbaar te maken als de prostituee geen vergunning tot prostitutie heeft, maar dit bizarre wetsvoorstel is eveneens niet door de Eerste Kamer gekomen. Blijkbaar wil Segers evengoed gevangenisstraf op basis van zijn wetsvoorstel dat niet tot wet is gekomen. Zou Segers wel weten dat een rechtsstaat betekent dat je alleen mag worden gestraft voor zaken die bij wet zijn verboden?
Ongetwijfeld is Segers in zijn oorlog tegen prostitutie door zijn christelijk geloof geïnspireerd, al is het voor mij niet echt duidelijk welke Bijbelpassages Segers' haat tegen prostitutie hebben aangewakkerd: is het slechts de Bijbelse afkeer van seksuele losbandigheid (bv. de vernietiging van Sodom en Gomorra door God) of gaat het ook om de figuur van Maria Magdalena die door Jezus uit de prostitutie zou zijn gered waardoor Segers gelooft dat het de primaire taak is van een christelijke samenleving om alle prostituees uit hun zondig leven te redden (door alle klanten in de gevangenis te gooien, want Segers beseft dat om een handel met wortel en tak uit te roeien je het best de kopers kunt elimineren want zolang je de vraag niet uitroeit blijft er toch altijd aanbod ontstaan)? Maar wat ik wel weet is dat de aanval van Segers op de klanten die je niets kunt verwijten evengoed diep antichristelijk is: voor Segers zijn de klanten de zondebokken die – ook al kun je ze niets verwijten – moeten worden geofferd om de samenleving te zuiveren van moreel verderf zoals prostitutie, maar de kern van het christendom is nota bene dat Jezus als laatste zondebok – het Lam Gods – zou moeten zijn gestorven opdat wij nooit meer de vergissing maken om zondebokken te zoeken en onschuldigen te offeren. De kern van het christendom is dat je nooit een mens mag offeren voor een groter doel: elk individu heeft een oneindige, absolute waarde en moet – in de formulering van Kant – ook als doel-op-zichzelf worden behandeld. Volgens de Bijbel is de jacht van Segers op hoerenlopers precies wat de duivel wil dat Segers doet: de duivel miskent immers de moraal met zijn oneindige waarde van elk individu en zet voortdurend mensen aan om anderen te gebruiken en te offeren voor ‘hogere’ doeleinden. Een waar christen respecteert echter elk mens en wijst elk mensenoffer af, inclusief de zondige hoerenloper, en de christelijke moraal eist dat mensen die niets te verwijten valt – zoals de klanten in de Valkenburgse zedenzaak – niet worden gestraft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten