Het christendom als het einde van de religie

Inleiding

Op http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2015/09/de-mythe-van-de-joods-christelijke.html suggereert de auteur Sven Snijer dat het christendom alleen maar beter past bij de moderne, seculiere samenleving dan de islam omdat het christendom de strijd tegen de wetenschap heeft verloren en daarom die moderne, seculiere waarden heeft moeten ondergaan en daarmee is getransformeerd, althans gemarginaliseerd waardoor kerk en Staat bij ons hebben kunnen scheiden. Ten slotte zou er ook niet zoiets als een joods-christelijke cultuur bestaan die tegenover de islam kan worden geplaatst: jodendom, christendom en islam zouden alle gelijksoortig en gelijkwaardig zijn.

‘Uw privacy is bij ons in goede handen’

Vooruitlopend op een artikel over privacy, wil ik alvast een korte opmerking maken over een mijns inziens hele wonderlijke en onjuiste opvatting over privacy bij zowel overheid als media. Immers, de ene privacyschending blijkt zogenaamd niet de andere privacyschending te zijn.

Geenpeil en de mediacratie

Geenpeil en het gebrek aan media-aandacht

Inmiddels heeft geenpeil (http://geenpeil.nl/) – een initiatief van GeenStijl en Burgercomité EU – zo’n 255.000 handtekeningen verzameld: indien er de komende vier dagen nog 45.000 handtekeningen bijkomen (ervan uitgaande dat het allemaal geldige handtekeningen zijn), dan moet de Nederlandse regering een raadgevend referendum organiseren met betrekking tot het door het Nederlandse parlement goedgekeurde associatieverdrag van de EU met Oekraïne dat op 1 januari 2016 van kracht wordt. In toenemende mate is er frustratie onder degenen die al hebben getekend dat de gevestigde media geen of nauwelijks aandacht aan geenpeil geven waardoor het vergaren van handtekeningen praktisch via mond-tot-mond-reclame moet verlopen en dus zeer moeizaam is. Ik heb vandaag eens rondgevraagd op mijn werk en inderdaad, geen enkele van mijn collega’s had van dit initiatief gehoord. Mocht het aantal van 300.000 handtekeningen niet worden gehaald, dan betekent dat duidelijk niet dat er te weinig animo voor het referendum onder de Nederlandse bevolking is maar dat geenpeil er simpelweg niet in is geslaagd veel aandacht te trekken buiten de lezers van Geenstijl. Moeten de andere media zich de kritiek aantrekken dat zij het initiatief hebben genegeerd en zo bij een falen daaraan hebben bijgedragen? Ik denk het wel.

Waarom de EU het grootste Europese gevaar sinds Hitler is

Inleiding

In veel opzichten is de huidige postmoderne wereld weer een terugkeer naar de middeleeuwse wereld. Zoals de moderniteit bovenal wordt gekenmerkt door de vorming van natiestaten, zo wordt de postmoderniteit in hoge mate gekenmerkt door de afbraak van die natiestaten. Het ‘Europese project’ van de Europese Unie (EU) wil een voorbeeld voor de rest van de wereld zijn in hoe landsgrenzen kunnen worden geëlimineerd om zo een (natie-overstijgende) vreedzame unie van Staten te realiseren. De verhouding met de middeleeuwen/moderniteit is – zoals het woord ‘postmodernisme’ al suggereert – echter dubbelzinnig en complex. Ik zal dat laten zien en daarbij ook hoe de EU een fascistische dictatuur van een nieuwe adel in Europa realiseert en de Europese bevolking bovendien tegen haar wil in een zinloze oorlog stort.

Waarom de pil van Drion er toch moet komen

Nederland is in shock om de zelfmoord (of ‘zelfdoding’ zoals progressieven liever zeggen) van Joost Zwagerman. In dit artikel http://www.nrc.nl/nieuws/2015/09/09/joost-zwagerman-over-zelfmoord-van-doodsverlangen-kun-je-uitstekend-slapstick-maken/ legt Zwagerman uitvoerig uit waarom hij – paradoxalerwijs – fel tegen zelfmoord en de facilitatie ervan, ‘de pil van Drion’ zoals de volksmond die noemt, is. Ik denk echter dat Zwagerman maar één kant van de zaak belicht (zijn eigen kant uiteraard) en dat Drions pil er toch zou moeten komen.

Ideologische reflecties met betrekking tot de migrantenstroom

Inleiding

In http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/05/over-drugs-en-prostitutiebeleid-waarom.html liet ik zien dat de argumenten voor en tegen drugs en prostitutie in wezen dezelfde zijn, hetgeen de draai van links qua prostitutie maar niet qua drugs opvallend maakt. Ook het onderwerp dat momenteel de media beheerst, de immigranten- of vluchtelingenstroom, laat hetzelfde stramien qua argumentatie voor en tegen zien waarbij niet alleen rechts maar ook links weer ouderwets links is zodat op een voorspelbare manier links en rechts tegenover elkaar staan (hetgeen opnieuw aangeeft dat de termen ‘links’en ‘rechts’ nog altijd zeer bruikbaar zijn om de verschillende posities in de huidige discussies te verhelderen). Ditmaal wil ik echter een draai maken: ik ben ‘links’ op drugs en prostitutie maar ‘rechts’ op islam en immigratie. De redenen ga ik u vertellen.

Enige wetenschapsfilosofie in het licht van de viering van 100 jaar relativiteitstheorie

In aansluiting op mijn laatste artikel over de ‘pseudowetenschap’ der psychologie alsmede de huidige viering van Einsteins (algemene) relativiteitstheorie, wil ik in dit artikeltje enkele basisconcepten van de wetenschapsfilosofie overbrengen. Ik zal me beperken tot Popper en Kuhn (en een beetje positivisme): hun theorieën zijn niet alleen zeer belangwekkend en tevens geschikt om de waarde van Einsteins werk te verhelderen, maar ook heerlijk om te vertellen omdat ze zo simpel zijn en zich zo goed lenen voor een sterk anekdotisch en fascinerend verhaal. 

Waarom het feminismedebat metawetenschappelijk moet worden gevoerd

Asha ten Broeke vindt mij geen serieuze gesprekspartner: volgens haar toont psychologisch onderzoek aan dat vrouwen en mannen – in tegenstelling tot wat het plebs gelooft – in eigenlijk niets verschillen en ik lever geen psychologisch onderzoek dat het tegendeel bewijst. Zoals Melkert op Fortuyn reageerde, zo reageert Asha op mijn stukjes: “waar zijn uw voetnoten, ‘professor’?”. 
 

De sadistische overheid

Eerst hadden we de Valkenburgse zedenzaak en nu de Schiedamse zedenzaak. Opnieuw verbaast het me dat publiek en media helemaal niet stilstaan bij de onrechtsstatelijke en zonder meer gekke en dubieuze wet waarvoor de klanten terechtstaan. Anders gezegd: als men vergelijkbare wetten zou maken voor gedragingen die de gemiddelde Nederlander zou betreffen, dan weet ik wel zeker dat Nederland zou ontploffen van woede. Alleen omdat het nu slechts een marginale groep van ‘vieze’ hoerenlopers betreft, haalt iedereen onverschillig zijn schouders op bij de grove ondermijning van de rechtsstaat.

Waarom rechts dom maar links fout is

Waarom rechts dom is

Politiek wordt wel opgedeeld in levensbeschouwelijke en ethische kwesties (zeg maar zaken betreffende rechten en plichten) aan de ene kant en economische kwesties (zeg maar zaken betreffende generatie en rechtvaardige verdeling van welvaart) aan de andere kant (waarbij het een kenmerk van de moderniteit is dat de economische kwesties de kern van de politiek zijn gaan vormen, hetgeen voor de oude Grieken een ongerijmdheid zou zijn geweest: economie ofwel huishoudkunde is als het ‘huis’ betreffende per definitie privé en dus geen publieke dus politieke zaak, maar al bij de Romeinen werd de keizer dominus, dus ‘heer des huizes’, welke titel daarna ook aan Christus werd gegeven zodat de politiek en zelfs de religie opeens juist over het privédomein ging). Ikzelf ben meer geïnteresseerd in de levensbeschouwelijke en ethische kwesties, zoals de rechtsstaat en de in Nederland verworven liberale vrijheden zoals abortus, euthanasie, drugs, prostitutie en homoseksualiteit. Die kwesties zijn ook toegankelijker voor de leek of zelfs inherent belangwekkend voor de filosoof (de studie van ethiek is een filosofische discipline), terwijl het moeilijk is om met economische kwesties mee te praten als je zelf geen econoom bent.

De mannelijke wrok en de onderdrukking van de vrouw

Nog eens een stukje van mij over het feminisme, maar ditmaal wil ik de feministen niet zozeer bekritiseren maar de vrouwen uitleggen waarom zij worden onderdrukt door mannen. Ik wil de feministen dus helpen te begrijpen waar het probleem eigenlijk vandaan komt. En omdat de man er slecht van afkomt, zou je het zelfs als een feministisch stuk kunnen betitelen.

Nietzsches ethiek achter en voorbij zijn immoralisme

Zoals al aangekondigd bij http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/05/de-mathematisering-van-de-ideeen.html is hier nog de paper over Nietzsche's ethiek die ik tijdens mijn studie schreef.

Een lesje in theodicee en christelijkheid

Kan de christelijke God een mens bevelen zijn kind te doden?*

Een belangwekkende religieuze of theologische kwestie is het Bijbelverhaal van Abraham die van God zijn kind moet offeren. Zeker het christendom ziet God als goed (als moreel goed of als liefde) zodat dan de vraag rijst hoe we zo’n bevel – aangenomen dat God werkelijk dat bevel heeft gegeven – moeten rijmen met het idee dat God goed is. In feite is dit het scherpste geval waarvoor we een theodicee moeten zoeken: in het algemeen wordt gevraagd hoe God al het kwaad in de wereld kan toestaan (met Epicurus' paradox dreigend op de achtergrond) waarop het antwoord er dan meestal op neerkomt dat God niet almachtig is in de zin dat God wel alles kan wat mogelijk is maar dat hij niet het onmogelijke kan (zelfs God kan geen vierkante cirkel tekenen) en dat de ideale wereld helaas onmogelijk is en/of dat hij opzettelijk zijn macht heeft beperkt om de mens het grotere goed van vrijheid te geven waardoor de mens dan wel kan kiezen om kwaad kan doen. Deze uitwegen zijn in Abrahams geval niet meer mogelijk: hier heeft God zijn handen er niet vanaf moeten trekken maar beveelt hij zelf tot het kwade. Is hier een theodicee mogelijk? Ik denk dat we daarvoor moeten onderzoeken wat we eigenlijk bedoelen met ‘God is goed’. 

De transcendente afpersing

Naar aanleiding van dit stukje http://onrust.2fd.eu/2015/05/a-scary-view-on-the-roots-of-anti-semitism/ op de blog van Victor Onrust wil ik opnieuw iets (filosofisch) zeggen over antisemitisme. Wat daar wordt gesteld is inderdaad een oude theorie en kan door mij in een meer filosofisch kader worden geplaatst waarbij ik vooral de visie van Nietzsche zal uiteenzetten zoals met name door Josef Simon in z’n artikel ‘Nietzsche on Judaism and Europe’ is verduidelijkt. Het intrigerende ervan is dat hieruit volgt dat het jodendom de grootste revolutie in de menselijke geschiedenis en daarmee ook in zekere zin de grootste ‘bedreiging’ voor de mensheid heeft bewerkstelligd – waarvoor (dat is: voor de sublieme "grootse morele stijl") Nietzsche de joden overigens alleen maar bewonderde (“wij artiesten onder de filosofen zijn de joden daarvoor dankbaar”) maar dat tot ongenoegen van Nietzsche ook de grond van het antisemitisme vormt.

De religieuze onverdraagzaamheid jegens homoseksualiteit

Alle drie abrahamische religies hebben met elkaar gemeen dat ze onverdraagzaam jegens homoseksuelen zijn (met hierin toch ook wel onderlinge verschillen zoals we zullen zien). Christenen willen geen actieve homo’s voor de klas, moslims gooien homo’s van daken of hangen ze op en joden moeten ze ook niet blijkens de recente steekpartij bij de Gay Pride Parade in Jeruzalem (althans de fundamentalisten onder hen). Uiteraard zijn ook veel (conservatieve) ongelovigen tegen homoseksualiteit of achten ze die inferieur (niet voor niets is ‘homo’ nog altijd een breed gebruikt scheldwoord). Als liberale atheïst heb ik me altijd afgevraagd waarom iemand intolerant jegens homoseksualiteit zou zijn: wat kan jou het schelen waar een ander zijn seksueel plezier aan ontleent (zolang die ander daarvoor niets tegen de wil van derden doet)? Overigens, veel socialisten achten het homofoob als je persoonlijk liever geen kussende mannen ziet, maar dat lijkt me doorgeslagen egalitarisme dat (het recht op) persoonlijke smaak en preferentie miskent: iemand die niet homo is zal homoseksualiteit onsmakelijk vinden (uiteindelijk is alle seks dus intimiteit onsmakelijk maar is lust – het verlangen naar intimiteit – een wonderlijke kracht die afkeer in genot verandert). Een liberaal wil echter zijn persoonlijke smaak en preferentie niet aan anderen opleggen, zodat de heteroseksuele liberaal het voor hem onsmakelijke beeld van kussende mannen tolereert. Zoals bekend waren de oude Grieken allesbehalve homofoob, dus ‘homofobie’ lijkt een typisch kenmerk van de abrahamische religies te zijn. Zeker acht de Bijbel homoseksualiteit een grote zonde (in het Oude Testament strafwaardig met de dood en in het Nieuwe Testament meer een doodzonde waardoor de zondaar niet de hemel in zal gaan bij geen berouw). De felle onverdraagzaamheid of zelfs haat van joden, christenen en moslims tegen homoseksualiteit kan echter niet simpelweg worden verklaard op grond van deze Bijbelpassages: er staat van alles in de Bijbel dat men simpelweg negeert maar op een of andere manier is de homohaat zo verbonden met het geloof als zodanig dat het om die reden niet kan worden genegeerd. Ik hoor joden, christenen of moslims echter nooit helder uitleggen wat hun probleem met homoseksualiteit is (geloof is immers ook gebaseerd op blinde gehoorzaamheid in plaats van filosofisch inzicht), zodat ik zelf een poging zal wagen om het fenomeen te verklaren.
 

De ongehoorde aanval van Segers (CU) op de rechtsstaat

Het beeld dat de media vanaf het begin schetsten van de ‘Valkenburgse zedenzaak’ is dat van een minderjarig meisje dat door een brute pooier werd gedwongen tot prostitutie en haar klanten als ‘vieze pedo’s’ zijn die erop kickten een minderjarig, weerloos meisje te verkrachten. Logisch dus dat half Nederland stond te juichen bij elke zelfmoord onder die tot verdachten gemaakte klanten.

Het postmaterialisme van GroenLinks

Er is al veel geschreven over de ‘intellectuele leegte’ bij links vanwege de val de Muur – en daarmee het failliet van het communisme – en de in het Westen reeds gerealiseerde verzorgingsstaat. Ook heeft links enorm gefaald inzake de groeiende onvrede over het Europese project dat geen democratie lijkt te kunnen verdragen: links heeft het in wezen liberale project van de EU omarmd vanwege haar geloof in samenwerking in plaats van (de liberale) competitie (het liberalisme heeft echter de grenzen simpelweg afgeschaft om grote internationaal opererende bedrijven meer winsten te kunnen laten maken) en heeft tegenstanders – zoals te doen gebruikelijk bij links – tot nationalistische nazi’s gedemoniseerd zodat men niet meer op haar schreden kan terugkeren (de ironie is dat juist de nazi’s een zeer vergelijkbare “noodzaak” tot een ‘verenigd’ Europa te berde brachten als bv. D’66 dat nu doet: vanwege de opkomende supermachten – nu onder meer China en toen de VS en de Sovjet-Unie – kan Europa alleen ‘overleven’ als het zich verenigt (onder een dominerend Duitsland) want ‘kleintjes worden opgegeten door de groten’ en ‘samen staan we sterk’ (het adagium van het fascisme); het verschil is slechts dat de tanks zijn vervangen door de euro). Toch is er een nieuw links elan mogelijk en Jesse Klaver lijkt die te hebben gevonden, al lijkt dat meer een intuïtie van hem te zijn (en de historische kern van GroenLinks überhaupt) dan de uitkomst van een analyse. Sowieso lijken de huidige politici en het Nederlandse volk nauwelijks nog op de hoogte van de ideologische, filosofische en historische context van hun opvattingen (hetgeen overigens ook historisch past bij het Nederlandse ‘postpolitieke’ poldermodel dat weinig ruimte geeft aan ideologieën) en ik zie het als mijn bijdrage aan het publieke debat om hetgene wat politici zeggen en doen te verklaren door ze in de juiste ideologische, filosofische en historische context te plaatsen. Wat het standpunt van Jesse Klaver en dat van zijn partij GroenLinks kenmerkt is dat de economie en geld er niet toe doen, zoals met name Jesse Klaver heel sterk naar voren brengt, hetgeen politicologen ‘postmaterialisme’ noemen. Ik zal het hoe en waarom van dat postmaterialisme uitleggen.

De intellectuele lafheid van het feminisme

Elke intellectueel die een feministe hoort zeggen dat mannen en vrouwen fundamenteel gelijk zijn, zal de vraag stellen: ‘Maar hoe zit het dan met de biologie die hele bibliotheken vol heeft staan met wetenschappelijk bewijs van fundamentele ongelijkheid tussen man en vrouw?’ Ik heb het dan niet zozeer over de controversiële neurologische kwestie van verschillende hersenen (waarbij vanwege de plasticiteit van de hersenen eventuele verschillen altijd ook verworven kunnen zijn) maar de simpele observatie dat andere dieren, waaronder ook de mensapen die het meest op ons lijken, hele duidelijke verschillen laten zien tussen het gedrag van mannetjes en van vrouwtjes die 'heel toevallig' ook precies de verschillen zijn in mannelijk en vrouwelijk gedrag bij de mens. Zo kent Nederland bv. Asha ten Broeke van haar kruistocht tegen verschillend speelgoed voor jongens en meisjes omdat volgens haar daarmee jongens en meisjes de verschillen in rolpatronen wordt aangeleerd in plaats van dat die voorkeuren aangeboren zijn, maar bij apen blijken de jongens ook vrijwel alleen maar met auto's en de meisjes vrijwel alleen met poppen te willen spelen als men auto's en poppen in de groep gooit terwijl daar toch geen culturele beïnvloeding kan meespelen. Voor zover ik weet ‘lossen’ feministen dit probleem op door deze vraag c.q. de waarnemingen van de biologie gewoonweg te negeren. Dat is uiteraard een laffe en intellectueel onbevredigende oplossing en de reden waarom geen enkele intellectueel het gelijkheidsfeminisme serieus kan nemen (er is overigens ook een postmodern differentiatiefeminisme dat juist uitgaat van fundamentele verschillen tussen man en vrouw maar daar hoor je weinig over en alle feministen die in de media en politiek verschijnen blijken nog ouderwetse gelijkheidsfeministen). Wil het gelijkheidsfeminisme serieus genomen worden, dan zal het uiteindelijk de moed zien te vergaren een heldere en consistente positie in te nemen ten opzichte van de biologie. Logischerwijs kan het daarbij kiezen uit twee mogelijkheden:

Over biologie als tautologie en het christendom als haar ontkenning

In het eerdere artikel over het verschil tussen mannen en vrouwen (http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/04/bonobos-mensen-en-de-oorlog-tussen-de.html) schreef ik dat wat feministen zoals Asha ten Broeke beweren “in strijd is met alle meest fundamentele denk- en ervaringswetten”. Misschien is het goed om nog eens te verhelderen wat ik daarmee bedoel. Zoals ik zal laten zien is wat deze feministen beweren namelijk niet alleen in strijd met alle biologische feiten, maar ook met de wetten der logica want een boeiend aspect van de biologie is dat wat zij vindt in hoge mate logisch noodzakelijk is: in zekere zin is de biologie ‘tautologisch’ (eigenlijk: analytisch) en haar feiten niet contingent maar noodzakelijk (zoals overigens Aristoteles ook meende). Ook zal ik in dit verband laten zien dat het eveneens geen toeval is dat christenfundamentalisten en de meeste socialisten/feministen het vaak roerend eens zijn (zoals bv. in hun opvatting dat prostitutie zou moeten worden verboden en hun – al dan niet impliciete – ontkenning van de evolutie en haar bekendste theorie): de reden daarvoor is niet het hoefijzermodel (extreem-rechts en extreem-links komen samen) maar de christelijke en daarmee de (logica- en) natuurontkennende kern van het socialisme zodat de twee ideologieën in wezen identiek zijn (zoals reeds Nietzsche niet moe werd te benadrukken). 

Enkele filosofische overpeinzingen met betrekking tot muziek

De oorsprong en wezen van muziek 

Muziek is zonder twijfel de meest bijzondere kunstvorm: waarom zouden geluiden zonder betekenis (zoals woorden en beelden betekenis hebben) ons überhaupt kunnen raken en waarom raakt juist muziek ons zelfs zo diep dat – anders dan alle andere kunstvormen – we ons niet eens kunnen voorstellen dat er mensen zijn die geen enkele muziek graag horen (ik weet ook niet of dergelijke mensen überhaupt bestaan anders dan bij wijze van conditionering door bv. iemand telkens te martelen zodra er muziek klinkt). Mijn intuïtieve theorie is dat muziek ons zo diep raakt omdat muziek precies alle betekenis weg laat en zo de diepere waarde van communicatie naar voren haalt: we communiceren niet alleen om bewuste ideeën over te brengen maar ook om ‘verbinding te maken’ en één te worden met de ander. Als men naar een ander luistert, dan volgt men niet alleen zijn verhaal maar ook zijn melodische en ritmische ‘flow’: je beweegt als het ware met de ander mee.

Het einde van de wiskunde: doorbraken in de getaltheorie en het bewijsprobleem

Onderstaande is een tekst die ik in 2013 op filosofie.be heb geplaatst (http://filosofie.be/blog/porphyrios/3544/doorbraken-in-de-getaltheorie-en-het-bewijsprobleem/), maar ik besloot om 'm ook hier te plaatsen in verband met een tweet over de grenzen van de fysica hetgeen mij eraan herinnerde dat we in een bijzondere tijd leven waarin op zo ongeveer alle terreinen het einde is betoogd door iemand: het einde van de wetenschap (bv. door Horgan), het einde van de geschiedenis (Hegel, Marx, Fukuyama), het einde van de mens (Foucault), het einde van de filosofie (Rorty), het einde van het denken (Finkielkraut), het einde van de vooruitgang (Stent), het einde der natuurkunde (Lindley), het einde van de kunst (Hegel, Seubold), etc. En toen herinnerde ik me ook onderstaande tekst waarin ik min of meer het einde van de wiskunde betoog (en recentelijk heb ik hier ook uitvoerig het einde van de kunst betoogd), ook al lijkt wiskunde als 'denken wat kan worden gedacht' (wat overigens een typisch moderne opvatting van wiskunde is) - vergelijk trouwens filosofie als 'het denken van het denken' - schier onuitputtelijk. Ikzelf geloof dan ook in al deze 'einde van'-stellingen: niet als een apocalyptisch einde der tijden, maar wel in de zin dat elke ontwikkeling op een gegeven moment is uitgeput dan wel dat de ontwikkelde complexiteit zo groot is geworden dat we de greep erover kwijt raken zodat het systeem in chaos en onvoorspelbaarheid vervalt (men kan hier de chaostheorie invoegen) en gedoemd lijkt in te storten waarna we opnieuw de beschaving moeten opbouwen op basis van veel simpelere en meer natuurlijke regels (men kan hier de ideologie van het anarchisme invoegen). Hiervan lijkt ook sprake in ons economisch-financieel systeem (supercomputers op de beurs kopen en verkopen in nanoseconden en niemand heeft nog controle over het geheel) en de effecten ervan op het klimaat. We hebben onze productiviteit tot haar uiterste eindpunt gebracht - zowel qua denken als qua economische productie - en zo een kantelpunt in ons bestaan op Aarde bereikt.

PS. Op filosofie.be ben ik kort actief geweest en heb daar toen 21 artikelen geplaatst: http://filosofie.be/blog/4144/porphyrios/.

Het fenomeen Islamitische Staat (verklaard)

De snelle en schijnbaar onstuitbare opmars van de Islamitische Staat (IS) is een fenomeen, niet alleen omdat IS zo wreed is, maar ook omdat niemand deze opmars voor mogelijk hield. Dus hoe is dit eigenlijk mogelijk? En wat is IS eigenlijk?

De filosofie van de gedwongen prostitutie

Op 3 juni 2015 kraakten de wetenschappers verbonden aan het Centre for Information & Research on Organised Crime (Ciroc), in dit geval een samenwerkingsverband tussen de UU en de EUR, de sluiting van alle bordelen aan het Zandpad te Utrecht op grond van wat elk kind al kon zien aankomen voor de sluiting: door honderden prostituees uit hun veilige, elke dag met camera’s, politie en hulpverleners bewaakte, werkplekken te gooien om ze zo naar minder veilige werkplekken te dwingen, speel je de mensenhandel alleen maar in de kaart (het idee was misschien dat de prostituees zouden stoppen, maar de huren moeten wel worden betaald en als ZZP’er krijgen prostituees geen WW als ze op straat zijn gezet). De gemeente en de politie hebben in feite geen idee waar de vrouwen gebleven zijn (dat interesseert ze ook niet), maar de wetenschappers weten dat de vrouwen nu vaak illegaal moeten zijn gaan werken en er zowel fysiek als financieel slechter aan toe zijn: http://destadutrecht.nl/geen-categorie/sluiting-zandpad-was-ondoordacht-en-overhaast/. De titel van het rapport heeft dan ook als titel: “Bordelen sluiten is ogen sluiten”.

De mathematisering van de Ideeën

Mijn blog heeft nauwelijks bezoekers, maar blijkbaar wordt een enkele keer toch een artikeltje gelezen. Tot mijn verbazing is de reactie dan dat het stuk ‘moeilijk’ is terwijl degene die het moeilijk vond nota bene op een universiteit doceert dus gewend moet zijn de moeilijkste teksten te lezen. Misschien schrijf ik gewoon slecht – dat kan natuurlijk ook, maar ikzelf vind, zoals ik al eerder heb gezegd, dat ik me op deze blog van mijn popiejopie-kant laat zien met populaire onderwerpen zoals politiek en kunst en een toegankelijke, columnachtige stijl zonder bronvermelding e.d. (welke stijl ook voor mij prettig is omdat het me zo weinig tijd kost artikeltjes te schrijven). Voor de grap heb ik eens naar een paper gekeken die ik als bachelorstudent schreef en het verbaasde me eigenlijk zelf hoeveel filosofische kennis, diepgang en waarschijnlijk ook ‘moeilijkheid’ ik inmiddels ben kwijtgeraakt. Misschien is het aardig om zo’n paper hier te plaatsen om mezelf zo ook eens van mijn ‘serieuze’ kant te laten zien (waarbij ik dan wel helaas van mijn voetnoten eindnoten heb moeten maken – ikzelf heb een hekel aan eindnoten omdat die de tekst moeilijk leesbaar maken omdat je telkens heen en weer naar het eind toe moet - en waarbij onder meer het inspringen bij de citaten overigens niet correct is overgekomen maar daar komen jullie wel uit). Deze paper gaat over de metafysica van Plato, zodat het onderwerp belangwekkend is voor eenieder die in filosofie is geïnteresseerd: wat mij betreft begint de filosofie met de voorsocratici zoals Pythagoras, culminerend in Plato, en eindigt die in de 19^de eeuw met onder meer Hegel, culminerend in Nietzsche. Van alle filosofen moet je mijns inziens in ieder geval met name Plato en Nietzsche - als zeg maar de alfa en de omega van een denktraditie - hebben begrepen als je iets van filosofie wilt begrijpen (en ik geloof dat hier al een groot struikelblok ligt voor de gemiddelde filosofiestudent). Over Nietzsche’s ethiek heb ik ook een paper geschreven waarvan mijn docent erg onder de indruk was, dus misschien ga ik die ook nog hier posten.

Schrijvers en lezers

Ik begrijp niets van lezers. Ikzelf hou niet van lezen, want ik schrijf veel liever. Voor mij is lezen een noodzakelijk kwaad: om te kunnen schrijven, moet ik ideeën aangereikt krijgen die ik kan jatten gebruiken of tegenspreken en daarvoor moet ik helaas af en toe toch wat lezen. Mijn geest is – zoals elke geest die is als we de ‘tabula rasa’-filosofen moeten geloven – als een machine die grondstof, dus input, nodig heeft om te kunnen werken en ideeën te vormen. Daar staat dan wel tegenover dat mijn geest een goede, productieve machine is: zodra ik iets lees dan gaan alle radartjes bij mij werken, dan maak ik het gelezene me ‘eigen’, integreer ik het in mijn totale wereldbeeld en voor ik het zelf weet heb ik weer een nieuw epistel als product dus output geschreven als het resultaat van dit creatief proces. Lezen is voor mij zeer inspirerend maar daarom ook erg vermoeiend.