Het
standpunt van Jona en de andere auteurs van Sargasso is heel simpel en
‘klassiek’: feiten zijn feiten, wij als academici zijn professioneel getrainde
waarheidszoekers, net als de gevestigde media en politici, zodat wij weten hoe
het zit terwijl het volk eigenlijk niks weet en vanuit zijn onwetendheid gemakkelijk
wordt misleid door leugenaars als Trump en Wilders die daarop hun politiek
succes baseren. Jona acht het daarom van groot belang dat het wetenschappelijk
werk toegankelijk voor de massa wordt, want dan kan de massa kennis nemen van
de echte feiten in plaats van de leugens van de populisten en kan de massa
aldus ‘weerbaar’ worden voor de populistische rattenvangers. Zo twitterde Jona onlangs
over Baudet op een wijze die zijn minachting voor zelfs populistische collega-academici
verraadt: “Otherwise, he is (as I strongly suspect) talking about things he
does not fully comprehend.”. Het idee is steevast dat kennis leidt tot de juiste, dat is linkse, opvattingen, zodat bij elke niet-linkse academicus (zeldzaam als de zwarte zwaan) de vraag wordt opgeworpen hoe die zijn diploma/bul heeft kunnen ontvangen.
Ik
vind dat standpunt (‘massa wordt misleid door populistische leugenaars en wij linkse
serieuze wetenschappers weten het beter’) arrogant, intellectueel lui (er is
immers geen echt begrip voor het gedrag van de massa) en zelfs extreem-rechts
in de zin dat het regelrecht reactionair is: er spreekt een verlangen uit naar
de premoderne en predemocratische tijd waarin de massa nog moest zwijgen en de
adel de macht stevig in handen had. Jona bevindt zich meer in het bijzonder in
de tijd van de Verlichting, dus de 18de eeuw, in de zin dat hij wel
hoopt dat de massa ooit voldoende opgeleid zal zijn om over zijn eigen lot te
kunnen beschikken maar hij stelt vast dat die tijd nog niet daar is. Al is de
massa ten heden dage beter opgeleid dan ooit tevoren, zolang die massa achter
Trump, Wilders of Brexit aanloopt is het zonneklaar nog niet goed genoeg
opgeleid en dient de elite de absolute macht te behouden (en ondertussen moet
de massa terug naar school).
Dat
maakt mensen als Jona en eigenlijk zo'n beetje alle wetenschappers in mijn ogen pseudo-intellectuelen: ze denken het alleen
maar beter te weten op grond van hun academische vorming maar ontberen het
echte inzicht of zelfs maar interesse in wat de massa beweegt: ze zijn zelf net
zo kortzichtig als de massa die ze verachten. Zoals Hegel al benadrukte: wetenschappers laten zich leiden door de ratio met het beginsel van non-contradictie als zijn eerste wet, maar het intellect (van de intellectueel) verbindt en overstijgt tegenstellingen. Vandaar dan ook dat het heilige verbond van wetenschap en linkse politiek helemaal niet verbindt maar de samenleving juist polariseert. Ze achten zichzelf overigens niet
de elite want links en ‘dus’ kritisch, maar voor zover ze de macht bekritiseren
komen ze nooit verder dan het formuleren van een zeer beperkte antithese (bij wijze van het GroenLinks-standpunt tegenover het VVD-standpunt) zonder ooit een
fundamentele kritiek te leveren of zelfs maar een synthese te leveren wat de taak van een echte intellectueel zou moeten zijn.
Linkse academici achten zich simpelweg intellectueel omdat ze zich tegenover de
macht (met name tegenover de VVD) kunnen positioneren maar ze begrijpen niet eens de
positie van de VVD, zodat ze niet beide posities – these en antithese – begrijpen, fundamenteel bekritiseren
en omvatten in een echte ‘neutrale’ positie bij wijze van synthese die zo ook de (steeds gewelddadiger wordende) polarisatie overstijgt. Sowieso is
hun denken over waarheid en politiek hopeloos naïef – een echte intellectueel
volstrekt onwaardig – en in plaats van dat ik dat voor de zoveelste keer in
mijn eigen woorden vertel, verwijs ik kortheidshalve naar dit uitstekend artikeltje
van socioloog Swinkel in de NRC:
Nu
ben ik dus laatstelijk op Sargasso geband omdat ik zou ‘trollen’. Wat ik
daarvan kan begrijpen is dat ik niet op hun ‘level’ discussieerde c.q. niet hun
spelregels volgde: de hoofdspelregel lijkt te zijn dat men in een discussie
elkaar probeert te corrigeren op de feiten, hetgeen natuurlijk sowieso de
expertise van wetenschappers is. De een weet veel over het desbetreffende
onderwerp, maar de ander weet er nog net iets meer van en kan aldus de eerste
overtroeven. Dat spel speelde ik niet mee: ik benaderde de kwesties filosofisch
en liet bv. de ideologische inkadering en de politieke interpretatie van hun
‘feiten’ zien (zie bv. dat artikel van Swinkel over de relevantie daarvan).
Maar dat metaniveau verstoort hun wijze van discussiëren. In die zin begrijp ik
inderdaad dat ik ‘trol’: ik stel als het ware het spel zelf dat zij spelen im
Frage. Wel doet dat de vraag opkomen of dan niet eigenlijk de hele filosofie –
als de reflectie op hoe wij denken en handelen en die dus per definitie het
metastandpunt inneemt – in wezen slechts een oefening in trollen is. Het is nu
eenmaal de taak van de filosoof c.q. de kritische rationalist om precies de
fundamenten van alle kennis im Frage te stellen. Kloppen de uitgangspunten wel?
Zijn dit de enige of juiste spelregels? En was dan eigenlijk Socrates, die de
Atheners zo woedend maakte met zijn ontregelende en ondermijnende vragen dat
hij zelfs de doodstraf ervoor kreeg, dan niet de grootste trol uit de
geschiedenis? De scheidslijn tussen filosoferen en wat men tegenwoordig 'trollen' noemt lijkt bijzonder dun
en misschien wel de beste analyse c.q. bewoording van wat trollen wel en niet
is, is dit buitengewoon goed in de stijl van Aristoteles geschreven stukje:
Gelet
op die ‘Aristotelische’ definitie ben ik geen trol om de reden dat ik
discussies niet verstoor om het verstoren zelf: ik zoek juist de dialoog en een
oplossing voor de huidige crisis, welke crisis er overigens zelf precies hierin
bestaat dat ook de populisten het spel niet volgens de spelregels van de elite
spelen (zie opnieuw het artikel van Swinkel voor uitleg)! De spelregels van de
politieke elite zijn daarbij dezelfde spelregels als die linkse wetenschappers
als die van Sargasso hanteren: feiten zijn feiten en wie de meeste feiten kan
leveren wint de discussie. Populisten zoals Trump die – in de woorden van
Swinkel – de waarheid liegen en laten zien dat in de politiek zelfs de waarheid
politiek is, zijn in de ogen van de elite aldus de trollen van de politiek. Het
zijn echter geen trollen. We leven simpelweg niet meer in de Koude Oorlog die
toen in wezen reeds een postideologische strijd was in de zin dat het
liberalisme en het socialisme beide progressieve ideologieën zijn met dezelfde
doelen voor ogen: men was het alleen maar oneens hoe men die doelen kan
bereiken. Oost en West begrepen elkaar heel goed en interpreteerden de feiten
grofweg op dezelfde manier zodat er een gemeenschappelijk speelveld was waarop
men elkaar beconcurreerde, ook in de meest competitieve zin. En daarom kunnen
de gevestigde politieke partijen zoals de VVD en de PvdA/GroenLinks prima met
elkaar regeren. Maar meer dan ooit hebben de termen ‘links’ en ‘rechts’ weer
betekenis gekregen in de zin dat nu weer twee politieke paradigma’s tegenover
elkaar staan die elkaar helemaal niet begrijpen omdat ze de feiten verschillend
interpreteren en fundamenteel anders denken over politiek bedrijven: dat is dus
niet de ‘tegenstelling’ van de Koude Oorlog tussen VVD en PvdA/GroenLinks, maar
die tussen gevestigde ‘linkse’ politiek (waartoe ook de VVD behoort) en de ‘rechtse’ populisten (hoe links hun agenda soms ook is). Het nieuwe
‘rechts’ speelt het spel dan ook niet eens volgens de spelregels die ‘links’
als de nieuwe gevestigde orde hanteert, hetgeen de elite en linkse mensen tot
totale verbijstering brengt.
Een
echte intellectueel zal echter niet verbijsterd zijn: het kenmerk van de echte
intellectueel is dat hij buiten een paradigma kan denken – dat paradigma van
buiten dus op een metaniveau kan bezien (een echte intellectueel benadert zaken
filosofisch) – en in onze tijd dus de
wereld ook kan zien vanuit populistische blik. De huidige elite kan dat niet, sterker
nog: men wil het niet eens, zo gevangen zit men in de eigen paradigma en zo superieur
voelt men zich boven de ander. Men acht het niet nodig om de populistische
onvrede te begrijpen: het volk moet zich maar aanpassen aan de spelregels en
het paradigma van de elite (en de goede Jona wil daarbij best dat volk helpen
door de echte ‘kennis’ bij het volk te krijgen).
Maar
die superioriteit is een illusie. In de eerste plaats is het een intellectuele
illusie, omdat de elite niet buiten het eigen paradigma kan denken. Maar in de
tweede plaats is het daarom ook een politieke illusie: als de elite uit echte
intellectuelen zou bestaan met aldus per definitie een omvattende visie zou er
nog een argument te maken zijn waarom een aristocratie beter is dan een democratie
maar omdat de huidige elite uit nep-intellectuelen bestaat, zijn die nep-intellectuelen
ook elite-onwaardig en zullen ze worden afgezet. De huidige elite bestaat niet
uit aristocraten maar uit plebejers die toevallig hebben gestudeerd: zij
trappen daarom naar het volk c.q. de populisten omdat zij voor zichzelf en hun
omgeving willen laten zien dat zij het lage volk – hun afkomst – zijn ontgroeid.
Hoe
dan ook, mij is inmiddels duidelijk dat de elite niet tot enige dialoog bereid
is. Blijkbaar denkt de elite dat het deze strijd kan winnen in de politieke
arena door simpelweg alsmaar de populist met de ‘feiten’ om de oren te slaan
(zoals eerder Melkert meende Fortuyn te kunnen laten afgaan met zijn ‘waar zijn
uw voetnoten, professor?’). Maar bv. het artikel van Swinkel laat zien dat dat
intellectueel onjuist en hoe het afliep met Melkert en Fortuyn laat zien dat
het ook politiek onjuist is. De elite toont zich zelfs onbegrijpelijk dom door
doof te zijn voor alle kritiek en te geloven dat dezelfde middelen opeens
andere resultaten zal voortbrengen dan wel dat mocht het zelfs tot een
burgeroorlog voeren zij die oorlog zouden kunnen winnen. Rutte zou zeggen als
hij namens de populisten sprak: ‘wij zijn met meer’. Deze Aziatische jongen in
de VS die zich tegen de elite richt geeft terecht aan dat de elite zich wel
machtig en onaantastbaar waant maar dat zij in werkelijkheid zwak is en het
‘rechtse’ deel van het volk – dat de meerderheid vormt (en zeker in de VS ook
veel wapens heeft) – gewoonweg nodig heeft:
Filosofische
disclaimer (en verantwoording)
Ik
ben me ervan bewust dat de termen ‘synthese’ en ‘paradigma’ onverenigbaar zijn en ik
gebruik ze hier dan ook niet helemaal in de betekenis die ze in de filosofie
hebben. Het bekende dialectische schema these-antithese-synthese is in wezen
een oud filosofisch idee: alles impliceert zijn ontkenning (alles brengt zijn
tegendeel voort) en de synthese is de opstijging naar de Absolute Eenheid (God)
waaruit alles dus ook alle tegenstellingen ontspringen. Het is de taak van de
filosoof om naar dat Ene op te stijgen door omgekeerd uit de tegenstellingen de
eenheid te vinden. Het is cruciaal dat de antithese volgt uit de these, want
anders is er geen eenheid.
Het
concept van het paradigma is geïnspireerd door de Gestaltpsychologie, bekend
van de dubbelzinnige plaatjes waarbij je bv. een konijn ziet dan wel een eend
maar zeker niet allebei tegelijk. Het paradigma staat zo haaks op het idee van
these-antithese: de eend volgt niet uit het konijn dus het konijn omvat niet de
eend (zoals de dialectiek zou vereisen) maar het is het een of het ander
waarbij het interessante is dat degene die het konijn ziet niet de eend ziet en
vice versa. Dat maakt het concept bruikbaar om de politieke ‘filterbubbels’
waar je tegenwoordig veel over hoort fundamenteler te problematiseren: degene
die bv. in de linkse ‘filterbubbel’ zit ziet iets heel anders dan degene die in
de rechtse ‘filterbubbel’ zit, ook al worden zij dezelfde feiten (hetzelfde
plaatje) gepresenteerd (en omgekeerd hanteren ze ook nog verschillende definities voor dezelfde begrippen zoals 'democratie' hetgeen de Toren van Babel compleet maakt). Reeds de stoïcijnen leerden dat we pas iets zien als we
begrijpen wat we zien dus als we een begrip kunnen toevoegen aan de waarneming,
hetgeen op hetzelfde neer komt als Kant’s beroemde uitspraak ‘Aanschouwingen
zonder begrippen zijn blind’. De stoïcijnen reageerden met hun kennisleer op de
meer strikt empiristische epicuristen die meenden dat ‘waarnemingen waar zijn’
(voorafgaan aan begrippen) en laat nu precies ook onze wetenschappers in die
naïeve empiristische traditie staan: daarom menen onze wetenschappers dat een
discussie kan worden beslist door feiten te geven. Maar mensen in verschillende
politieke ‘filterbubbels’ zien iets heel anders bij dezelfde feiten zodat meer
of minder feiten het meningsverschil niet zullen oplossen. Het is echter de
taak van de filosoof om daarop te wijzen en om een brug te slaan tussen de twee
‘paradigma’s’ of ‘filterbubbels’ door uit de paradigma’s te stappen en erop te
reflecteren (in plaats van in één paradigma te blijven zitten), hetgeen ik met
de synthese bedoel en die dus via de kritische reflectie op in ieder geval de dominante, dat is de linkse,
filterbubbel verloopt, hetgeen ik op Sargasso heb proberen te doen.
Nog
een filosofisch nawoord
Wat
we van de zogenaamde Aristoteles in bovenstaande link kunnen leren is dat het
verschil tussen Socrates en de trol is dat Socrates oprecht was, dus geen
dingen zei die hij niet meende, terwijl de trol allerlei dingen zegt die hij
niet meent maar slechts zegt om de ander te ontregelen en in verwarring te
brengen. Nu is dat contrast natuurlijk niet helemaal waar: bv. Kierkegaard
schreef z’n hele doctorale thesis over Socrates’ beroemde ironie, nu zeker ook
Socrates helemaal niet oprecht was in z’n pretentie van onwetendheid. Omgekeerd
zoekt ook de trol altijd wel naar de waarheid en sowieso roept de definitie van
trol de vraag op of de trol niet moet worden gevierd. De trol is in ieder geval
typisch modern in zijn ontregelen om het ontregelen zelf: de moderniteit is in
wezen een continuum van crises en revoluties doordat elke zekerheid en elk
fundament wordt ondermijnd. De typisch moderne ideologie van het socialisme is
zo beschouwd slechts de politieke versie van de typisch moderne nar of trol
waarin het bovenal gaat om de maatschappij fundamenteel te vernietigen opdat er
een nieuwe maatschappij kan worden opgebouwd waaraan niets aan het toeval of
kwaadaardige krachten wordt overgelaten maar alles bewust zo wordt ingericht
dat iedereen maximaal gelukkig wordt.
Mogelijk
moeten we de oorsprong van de trol als onoprechte spreker toch ook in de
oudheid zoeken en dan met name in de wiskunde. Bij Plato zien we vrij snel een
breuk met Socrates en diens methode en ideeën optreden ten gunste van de
methode en ideeën van de pythagoreërs. Qua methode zien we daardoor allereerst de
aan meetkundigen ontleende methodiek van hypothese optreden: je neemt
willekeurig wat aan om dan de gevolgen ervan te onderzoeken (en in ‘Politeia’
betoogt Plato dat precies daarom de dialecticus het laatste woord moet hebben,
want de wiskunde levert ons zeg maar slechts mogelijke werelden en niet de
noodzakelijke wereld die de dialecticus moet vinden). Ook gebruikt Plato in zijn
duizelingwekkende ‘Parmenides’ volop de beroemde reductio ad absurdum die ook
Parmenides’ school gebruikte en die het ultiem onoprechte startpunt neemt
waarbij je datgene wat je wilt weerleggen aanneemt als waar om dan daar een
ongerijmdheid uit af te leiden. In de wiskunde wordt deze ‘onoprechte’ methode
zeer veel gebruikt (al wordt de methode verworpen door de intuïtionistische
school van Brouwer).
Wellicht
kun je zeggen dat de sofisten de retorische vorm van de wiskundige methode
overnamen: het ging er niet meer om om de waarheid te vinden maar om het
argument te winnen (gelijk krijgen in plaats van gelijk hebben), waarbij
sofisten zich oefenden om stellingen te verdedigen waar geen mens, dus ook
zijzelf niet, in kon geloven. Waar Parmenides door strikt logisch te redeneren
had betoogd dat alles wat is één, ondeelbaar, eeuwig en onbeweeglijk is
(waarbij zijn leerling Zeno de beroemde paradoxen op logische gronden leverde
als dat de vliegende pijl niet kan bewegen en dat Achilles de slome schildpad
nooit kan inhalen), beleefden de sofisten er plezier in om met eenzelfde dwingende
logica Parmenides te ondermijnen en te betogen dat er niets is (Gorgias) of dat
alles onwaarheid is (Xeniades). Socrates verafschuwde de sofisten met hun intellectuele
spelletjes c.q. getrol (zoals hij ook de wiskunde verafschuwde); Plato was wel
geïnteresseerd en kundig in de wiskunde alsmede de sofisterij maar probeerde een
ankerpunt te vinden die de redeneringen aan de werkelijkheid zou binden. Toch
zou met name Plato’s school uiteindelijk een school van academische sceptici
voortbrengen die conform Socrates’ traditie elke doctrine en elke opvatting zocht te
weerleggen. Interessant in ons verband is dat de belangrijkste tegenstanders
van de sceptici, de stoïcijnen, de sceptici van onoprechtheid beschuldigden: hoe
kun je handelen als je niets voor waar neemt? In onze tijd wordt vaak het ad
hominem-argument tegen relativisten ingebracht: als alles relatief is dan is
ook dat maar relatief. De sceptici waren zelf sowieso bedreven in de ad
hominem-argumentatie, hetgeen immers ook de werkwijze van Socrates was en die kan worden opgevat als een soort retorische of polemische versie van de reductio ad absurdum: je laat
de ander zichzelf als het ware klem lullen zonder je eigen standpunt prijs te
geven.
Kenmerkend
voor de moderniteit is in zekere zin de nieuwe heiligenstatus van Socrates. Socrates
als ontregelende rebel die zo het pad vrijmaakte voor de moderne revolutie,
maar vooral ook als scepticus en leek. Socrates schreef niets, laat staan dikke
boeken, en pretendeerde ook niet iets te weten: hij werd zo de moderne antiheld
– de filosofische Don Quixotte – na de bombastische kenniskastelen die de
middeleeuwse theologen en andere geleerden hadden opgetrokken. Socrates had
alleen zijn gezonde verstand en daarmee liet hij zien dat de koning – de geleerde
– geen kleren droeg. Met Socrates kon de opkomende burgerij zich identificeren.
Er ontstond ook een belangwekkend pact met het christendom (maar uitdrukkelijk
buiten de kerk als institutie om): het scepticisme, dat werd herontdekt en via
Plato’s academie ook naar Socrates terugvoerde, was een instant-succes vanaf de
vroege moderniteit, resulterend in een moderne gerichtheid op kennisleer
(kunnen wij iets weten en wat is dat dan?) en een rechtvaardiging van het
geloof (in de woorden van Kant: “ik moest het weten opheffen om plaats te maken
voor het geloof”). Maar bovenal leverde het scepticisme een herwaardering van
oprechtheid: als je niets kunt weten over de buitenwereld of wat is dan
resteert er nog slechts de deugd van eerlijk zijn over wat je denkt. Dat past
perfect in de christelijke traditie van bv. martelaarschap (je geloof zelfs in
het aangezicht van de dood niet verloochenen) en biecht (je meest duistere
gedachten openbaren in het licht om je ziel te reinigen). Socrates was de oude
meester van oprechtheid, zelfs van het martelaarschap omdat Socrates de dood
verkoos boven het verloochenen van zichzelf en zijn idealen.
Socrates
als moderne held verklaart zo de moderne weerzin tegen de trol: niet voor niets
meent iedereen van Plato te hebben geleerd dat Socrates deugde en dat Socrates’
opponenten, de sofisten die Plato ‘kapot’ schreef en die kunnen gelden als de
oertrollen, helemaal niet deugden. Maar dat is uiteraard slechts Plato’s ‘hyperreligieuze’
visie die van de humanistische, al te menselijke, sofisten af moest om naar God
(het Ene/Absolute) te kunnen opstijgen: bv. Nietzsche verdedigt de sofisten en
is zelf wellicht de grote neosofist. Met instemming citeert Nietzsche Pilatus
die tegen Jezus (“Ik ben de Waarheid”) had gezegd: “Ach, wat is waarheid?”. Ook
de sofisten ondermijnden de heilige zoektocht naar de Waarheid: “de mens is de maat
van alle dingen” (Protagoras).
Misschien
hebben Nietzsche en de sofisten gelijk: misschien is er geen Waarheid maar
kunnen we slechts interpretaties leveren naar onze eigen maatstaven en reeds
gevormde ideeën. Misschien stroomt de werkelijkheid als Heraclitus’ rivier en
glipt zij ons altijd weer door de vingers. Misschien is de sofisterij een
oprechtere zoektocht naar waarheid dan Socrates’ geveinsde onwetendheid. Misschien
is het getrol van sofisten – het durven in gaan tegen het religieuze instinct
om in de waarheid te geloven – een oprechtere intellectuele onderneming dan de vermeende
opklimming naar God c.q. de Waarheid.
BeantwoordenVerwijderenEen wijs mens is er om te kijken en niet om bekeken te worden.
Ik heb je niet geband. Ik zou niet eens weten hoe het moest.
BeantwoordenVerwijderenEn nu ik toch reageer: ik beschouw mezelf niet als intellectueel. Ik probeer de oudheidkunde uit te leggen aan het grote publiek, niet meer en niet minder. Als dat voldoende is om als intellectueel te boek te staan, dan ziet het er verdraaid slecht uit met het Nederlandse intellectuele leven.
BeantwoordenVerwijderenEn tot slot: je zou ook kunnen bedenken of je filosofisch getinte reacties niet te lang zijn voor het medium. Blogs moeten niet boven de 1000 woorden uitkomen, reacties niet boven de 200 of zoiets. Er zijn ook vragen die niet in een blog te beantwoorden zijn. De sociale media zijn ongeschikt voor discussies over politieke filosofie of religie. Dat het toch gebeurt, is één reden waarom de kwaliteit van het publieke debat zo laag is.
wat een onzin.
VerwijderenGeklets. De uiteindelijke reden dat je op Sargasso geband bent is omdat je meermalen volstrekt uit de lucht gegrepen beschuldigingen de wereld inslingerde als zou Sargasso doelbewust nepnieuws de wereld in slingeren om de aandacht van echte issues af te leiden. Een beschuldiging die kant noch wal raakt. Bovendien was dit de druppel die de emmer deed overlopen, na allerlei ellenlange, volstrekt niet ter zake doende verhandelingen.
BeantwoordenVerwijderenJe vind dhr. Lendering en Sargasso uiterst links? Sorry hoor, maar als dat uiterst links is, moet er ergens iets veranderd zijn in de wereld. Misschoen dat na de dood van Stalin en de val van DDR (De Muur) mensen zoals jij niets "uiterst links" meer konden vinden?
BeantwoordenVerwijderenDat je het zo benoemd is een belediging voor wat wel uiterst links is, voor dhr. Lendering en Sargasso (de verre van uiterst links zijn) en een diskwalificatie van jezelf (die dus niet helder heeft wat uiterst links is).
Nu kan ik me voorstellen dat het beledigen van uiterst links en Sargasso je bedoeling is, maar jezelf diskwalificeren toch niet?
Overigens had je bij je reacties op Sargasso wel vaker een "filosofsiche disclaimer" kunnen toevoegen, zoals je nu bij dot stuk ook doet. Een disclainmer die recht moet breien wat her er voor krom hebt geschreven. Smijten met termen die er met de haren bij worden gesleept, soms geen onderlinge of contextuele relevantie hebben of, de ergste soort, volkomen onjuist worden gebruikt.\
Jou is inmiddels duidelijk dat de elite niet tot enige dialoog bereid is. Jammer dat ook jij meedoet aan begripsvervuiling door de term "de elite" te kapen voor je eigen obscure doeleinden. Overigens kun je je bij die door jou benoemde elite aansluiten want gezien de talloze monologen die je her en der hebt achter gelaten, heb je er blijk van gegeven niet zo bijster geïnteresseerd te zijn in de dialoog, maar vooral je eigen monologen wilde promoten.
Gebandvanjoop, je zult wel content zijn nu ook Gebandvansargasso te zijn. Ik ga er tenminste van uit dat Sargasso's ban je alleen maar in je eigen gelijk bevestigd.
Op Sargasso komen genoeg reaguurders voorbij die ook een andere mening hebben die soms diametraal staat tegenover de mening van de auteur of de redactie, en die worden niet geband. Misschien moet je je eens gaan afvragen waarom het is dat jij wel geband worden, en zij niet.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er zojuist nog een filosofisch nawoord over Socrates en trollen bij geschreven.
BeantwoordenVerwijderenAlexander, blijf vooral je gedachten opschrijven.
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat er sinds gistermiddag veel bezoekers op dit draadje/blog zijn omdat er vanuit een reactie op Sargasso.nl naar deze pagina wordt gelinkt. Nu ben ik niet zo van eindeloze discussies in een poging je gelijk te halen, zeker niet als ik niet verwacht dat de personen die hier hebben gereageerd überhaupt zullen terugkeren om mijn reactie op hun reacties te lezen (maar evengoed publiceer ik hun reacties wel, want ik vind het belangrijk dat ook tegenspraak een podium krijgt), maar vanwege de plotselinge belangstelling vanuit de Sargasso-achterban voor deze pagina zal ik nu toch even reageren op de mijns inziens belangrijkste vermelde tegenspraken.
BeantwoordenVerwijderenWat Jona betreft: ik geloof graag dat je mij niet bewust hebt geband maar het is een feit dat ik niet meer op je blog kan reageren zodat je toch ergens misschien per ongeluk op een knop hebt gedrukt waardoor ik niet meer kan reageren. Je noemt jezelf geen intellectueel, maar zoals ik zelf al schrijf: “zogenaamde intellectuelen, in ieder geval academici,… die als zodanig de elite van Nederland vertegenwoordigen”: ik bedoel hier te zeggen dat jullie linkse academici zijn die om die reden door ‘men’, bv. de politiek en gevestigde media, worden opgevat als de intellectuele voorhoede van Nederland waarna ik vervolgens de kwalificatie van ‘intellectueel’ bestrijd (vandaar ook het “zogenaamde” ervoor). Ik heb niet bedoeld te opperen dat je jezelf een intellectueel acht, al is de ontkenning tegelijkertijd toch ook wat ongeloofwaardig vanwege het sterke verbond tussen jullie linkse academici en de politieke elite: zie bv. http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2016/01/de-dissidente-mening-als-spam-over-de.html. In ieder geval kan men toch moeilijk ontkennen dat Sargasso als links-academisch politiek-cultureel blog zich een imago als het intellectuele geweten van Nederland aanmeet.
Wat de opmerkingen van de eerste Anoniem betreft over de redenen van mijn ban: ik ben inderdaad geband nadat ik Sargasso beschuldigde van het verspreiden van ‘nep-nieuws’. Dat was zeker geen ongefundeerde beschuldiging: mijn reacties waren vaak zo lang omdat ik mijn beweringen pleeg te onderbouwen… Tegelijkertijd zat er natuurlijk ook een aspect van spiegeling in: de gevestigde media, waaronder Sargasso, doken enthousiast op de uit de VS overgewaaide hype van ‘fake news’ om (vanuit de oude marxistische ‘ideologie’-opvatting) alles uit rechtse hoek als leugen te ontmaskeren. Maar als oude marxist is mij dat te makkelijk: volgens mij publiceren de gevestigde media en zeker ook Sargasso evengoed veel – door de ‘filterbubbel’ (om even een andere modieuze term te gebruiken) opgewekte – nepnieuws. Dat punt wilde ik maken. Het is echter veelzeggend dat dit niet werd toegestaan: het legt het mijns inziens fundamentele probleem van alle linkse politiek bloot, welk probleem bv. ook heeft geleid tot maar liefst 20 zetels verlies voor de linkse partijen bij de recente landelijke verkiezingen. Dat probleem is dat linkse mensen dolgraag uitdelen – ikzelf ben daarvan een typisch ‘slachtoffer’ want vanaf mijn eerste dag op Sargasso werd ik er de huid volgescholden en ongefundeerd van van alles beschuldigd – waarbij men harder applaudiseert naarmate rechtse personen harder en respectlozer worden aangevallen tot en met ongefundeerde beschuldigingen van ‘de nieuwe Hitler’ e.d. (dat in zekere zin zelfs een oproep tot moord impliceert) aan toe, maar dat men tegelijkertijd zelf totaal niet kan incasseren en bij de minste, inclusief inhoudelijke, kritiek al ontploft van woede. Linkse mensen eisen 100% respect van alle rechtse mensen maar kunnen omgekeerd zelf totaal geen respect opbrengen voor rechtse mensen. Deze onwederkerigheid c.q dubbele moraal vanuit een houding van arrogantie/superioriteit is steeds meer mensen gaan tegenstaan, zeker ook veel linkse mensen zelf want linkse mensen houden van rechtvaardigheid/wederkerig terwijl de wijze waarop linkse mensen de rechtse ander behandelt gewoonweg niet rechtvaardig/wederkerig is. Vanuit een echt ‘alle mensen zijn gelijk’-moraal is het van tweeën een: of je acht respect belangrijk maar dan geef je ook rechtse mensen hun respect of je acht respect een rechts, achterhaald dingetje van het CDA maar dan moet je ook zelf willen kunnen incasseren. Dan moet je ook tolereren dat iemand bv. ten aanzien van de bij links zo populaire ‘fake news’-hype een spiegeltje ‘wat je zegt ben je zelf’ opsteekt (wat dus mijn laatste, fatale actie op Sargasso was).
BeantwoordenVerwijderenDit staat in een meer algemeen links patroon dat linkse mensen zelf het meest datgene doen wat ze de ander verwijten: terwijl links hamert op gelijke behandeling, behandelen vooral linkse mensen zelf mensen sterk ongelijk. Eerder leidde dit patroon al tot bv. de denigrerend-kritische termen als ‘salonsocialist’ en ‘Gutmensch’ voor de linkse mens met zijn kenmerkende dubbele en onrechtvaardige moraal. Meer nog dan dat links ‘de arbeidersklasse’ heeft verraden, heeft links zo zijn doctrinaire kern van gelijkheid verraden omdat het de elitaire klasse, waar de macht zetel, heeft bestegen. In de beroemde woorden van Orwell: ‘iedereen is gelijk maar sommigen zijn gelijker dan anderen’. Het vanwege de corruptie van de macht opgetreden verraad van het linkse gelijkheidsbeginsel is de reden dat de Linkse Kerk momenteel leeg stroomt…
Wat Peter betreft vermoed ik dat hij niet het hele artikeltje heeft gelezen: bij wijze van reactie verwijs ik naar mijn tekst “Maar meer dan ooit hebben de termen ‘links’ en ‘rechts’ weer betekenis gekregen …: dat is dus niet de ‘tegenstelling’ van de Koude Oorlog tussen VVD en PvdA/GroenLinks, maar die tussen gevestigde ‘linkse’ politiek (waartoe ook de VVD behoort) en de ‘rechtse’ populisten (hoe links hun agenda soms ook is).”
Sinds de campagne rond Trump is ook hier de meningsvrijheid ernstig bedreigd. Inderdaad loopt pseudo-links hier voorop. Pseudo- links is identiteitspolitiek, door Soros- achtige invloed losgeweekt van wat men echt onder links dient te verstaan; en slechts het sociaal-economisch terrein beslaat. Berkeley toont deze tendens het sterkst (antifa verraadt zichzelf op tv-beelden een behoorlijk getrainde militie te zijn).
BeantwoordenVerwijderenwat een gesputter van die Sargassoklanten. Kregen zeker meteen een waas voor hun ogen bij de eerste zinnen (triggerwoorden: "trol" en "linkse intellectueel") en hebben verder niets gelezen want inhoudelijk wordt er niet gereageerd op het artikel.
BeantwoordenVerwijderenWel even natuurlijk even de tegenstelling nog even opstoken, want eens de vijand altijd de vijand natuurlijk.
Het leukste vind ik echter de bewering dat Sargasso niet links zou zijn. Een beter bewijs van dat ze zo in hun paradigma('s) opgesloten zitten, dat ze niet meer zien wat hun plaats in het geheel is, konden ze niet geven.
Wat een (geestelijke) armoe.
Mijn complimenten voor het artikel. Een aangename brok leesvoer.
Dank je wel!
BeantwoordenVerwijderenNu ik dit nog eens teruglees, waaronder Swinkels opmerking dat rechts populisme 'de waarheid liegt', moet ik denken aan een recent artikel van Slavoj Zizek die hetzelfde zegt. Links en rechts kun je zien als twee tegengestelde geestesziektes: rechts is hysterisch en links is neurotisch, d.w.z. (rechts) populisme zegt onware dingen maar dat is waarheid vermomd als leugen terwijl links ware dingen zegt die echter in dienst staan van een leugen.
BeantwoordenVerwijderenhttps://www.independent.co.uk/voices/jordan-peterson-clinical-psychologist-canada-popularity-convincing-why-left-wing-alt-right-cathy-a8208301.html