Het feminisme is zelf extreem-rechts geworden

Het feminisme heeft het zwaar momenteel: veel feministen worden van alle kanten aangevallen omdat ze zo mal reageren op de schokkende gebeurtenissen in Keulen en andere steden. Mal, omdat ze – anders dan ze plachten en zouden moeten doen – niet vierkant achter de slachtoffers zijn gaan staan, maar juist – ook al is dat indirect – de aanranders en verkrachters in bescherming namen door bv. het hele probleem zo breed te maken – alle mannen zouden verkrachters zijn, om het cru te stellen – dat er in Keulen e.d. eigenlijk niets, althans niets bijzonders, is gebeurd. Waar voorheen feministen ervoor streden dat aangiftes van aanranding en verkrachting serieus worden genomen door de politie, staan zij nu voorop om openlijk te twijfelen of de vrouwen die aangiftes hebben gedaan wel serieus genomen moeten worden op grond van de suggestie dat het allemaal een door Pegida gefabriceerde hoax zal blijken te zijn (‘nog even en er zijn meer aangiftes dan dat er vrouwen aanwezig waren!’), waarmee ze hoe je het ook wendt of keert een grote dienst verlenen aan de aanranders en verkrachters. Zoals we dat ook altijd bij moslimterroristen zien, kunnen de advocaten van allochtone terroristen en verkrachters steevast rekenen op de hulp van het hele linkse deel der natie die als een soort pro-Deo-advocaat overuren maakt om de verdachten vrijgesproken te krijgen. Toch kwam het voor velen als een verrassing dat zelfs feministen hun hele zaak laten vallen voor – klaarblijkelijk – de heiligste aller linkse zaken, namelijk de zaak van het anti-racisme. Seksueel geweld is erg, maar racisme, waaronder de suggestie dat de massa-aanranding in Keulen cultuurbepaald zou kunnen zijn, is volgens deze feministen nog veel erger.

De dissidente mening als spam (over de psychologie van de afschaffing van de vrijheid van meningsuiting)

Inleiding

Zoals de (onder)titel van deze website suggereert, pretendeer ik hier dissidente meningen te uiten: meestal tegen de linkse mainstream en dogma’s, soms tegen de rechtse mainstream en dogma’s, maar in de kern tegen elk mainstream en dogma omdat ik geloof in weerwoord als noodzakelijk element voor een progressieve beschaving en dat elk idee moet worden ‘getest’ door ‘m aan te vallen (waarmee mijn linkse afkomst wordt verraden). Ik pretendeer niet de waarheid te verkondigen, wel een interessant tegengeluid en een opmerkelijk ander perspectief te openen. Daarbij put ik niet alleen uit mijn eigen inzichten, maar vooral ook uit de hele filosofiegeschiedenis. Filosofie is immers meer nog dan LSD geestverruimend (zei geloof ik Merleau-Ponty al) en is daarom onontbeerlijk voor een echte intellectuele ontwikkeling die een dialectische ontwikkeling is waarbij elk idee weer wordt tegengesproken en het de kunst is om de tegenstellingen te overwinnen in een voorlopige ‘synthese’. Ik denk dat mijn artikelen op die manier kunnen bijdragen aan een meer intellectueel debat over actuele politiek-maatschappelijke kwesties in Nederland, hetgeen hard nodig is omdat steeds meer nog maar één verhaal wordt verteld, namelijk het verhaal van de machthebbers (de journalisten zien zichzelf graag als ‘vierde’ macht die de uitvoerende macht kritisch controleert, maar in werkelijkheid zijn zij meer nog dan de rechters slechts de spreekbuis van de macht). Marx zei al dat de heersende opvatting de opvatting van de heersende klasse is. Daarbij blijkt het weinig uit te maken of die heersende klasse ‘rechts’ is, zoals in de tijd van Marx, of ‘links’, zoals in onze tijd.

Links, vergaar eens moed om het eerlijke verhaal te vertellen!

Nog veel irritanter dan welke linkse mening dan ook is het structureel ontkennen door Links dat ook maar iemand de ramp waartoe het linkse beleid leidt, heeft voorzien. Bv. iedereen zag al lang vantevoren aankomen dat Asschers plan om de maximale periode van verlengingen van tijdelijke dienstverbanden tot twee jaar terug te brengen niet zal leiden tot meer vaste dienstverbanden maar alleen maar tot nog snellere beëindigingen en dus tot nog meer onzekerheid voor de werknemer zonder vast contract, maar het laat zich eenvoudig raden hoe de PvdA gaat reageren als een onderzoek dit ook echt gaat bevestigen: ‘goh, wat een verrassende uitkomsten; niemand zag dit aankomen’. Want zo reageert de PvdA altijd op elk falen van haar beleid: bij Links is het immers altijd 'wir haben es nicht gewusst’ (waarmee ik een bruggetje maak naar Duitsland in de volgende alinea :)).