donderdag 24 december 2015
Een echt alternatieve Top 2000 (in de vorm van een Top 100)
De Top 2000 (http://www.nporadio2.nl/data/download/TOP-2000-2015.pdf)
staat uiteraard vol met toegankelijke mainstream hits dus met bijna alleen
‘middle of the road’-pop, zodat er veel alternatieve lijsten zijn gemaakt die
beogen de wat minder toegankelijke of bekende genres dan wel muzikale pareltjes
onder de aandacht te brengen. De belangrijkste daarvan lijkt de ‘Snob 2000’
(“de meest ondergewaardeerde liedjes”) (http://ondergewaardeerdeliedjes.nl/2014/12/27/de-snob-2000-van-2014/).
Maar de ironie is dat zodra veel mensen mogen stemmen, de meer extreme, de
minder bekende en de minder toegankelijke nummers er altijd weer onvermijdelijk
uit worden gefilterd, zodat je ook in die lijst weer opnieuw alleen maar de
grootste hits van de meest bekende artiesten tegenkomt, al is het dan muziek
die vooral in het ‘alternative rock’-genre valt omdat de fanbase van dat genre klaarblijkelijk ook van lijstjes houdt maar zich onvoldoende aan z'n trekken vindt komen bij de Top 2000 van de Radio 2-luisteraars. Maar het alternatieve van
‘alternative rock’ valt reuze mee, gelet op de immense populariteit ervan
waardoor zelfs de officiële Top 2000 wemelt van nummers uit dit genre. De Snob
2000 is aldus wel een alternatieve Top 2000, maar weinig meer dan dat:
prachtige nummers die echter bijna niemand kent of praktisch iedereen de
gordijnen in jaagt omdat het nogal ‘aparte’ muziek is, vind je – vanwege het
democratische puntensysteem – per definitie ook niet in de alternatieve lijsten
als de Snob 2000. Sowieso kan een lied nooit meer "ondergewaardeerd" zijn als het vanwege een groot aantal stemmen in de lijst is gekomen...
zondag 6 december 2015
Tegen de linkse geschiedvervalsing (met een filosofie van het antisemitisme)
Inleiding
Enorm
veel mensen zijn geïnteresseerd en zelfs gefascineerd door de geschiedenis van
de Tweede Wereldoorlog en het Derde Rijk. Maar de vraag naar de ideologie van
de nazi’s wordt vreemd genoeg nooit zelfs maar gesteld (althans niet in de
publieke ruimte buiten universiteiten). Ikzelf ben daarentegen altijd juist gebiologeerd
geweest door de vraag wat de nazi’s nu eigenlijk dachten. Waar kwam hun
antisemitisme vandaan en waarom was die zo fundamenteel dat ze letterlijk alles
– denken en leven – eraan op hingen en opofferden? Welke gronden droegen zij
daarvoor aan? Doordat hier nooit over wordt gesproken – de bronnen van het
nazigedachtengoed zoals Hitlers Mein
Kampf worden zelfs het liefst verboden – zijn de nazi’s militair wel
verslagen, maar met de aanval op hun gedachtengoed (of ‘Weltanschauung’ zoals Hitler het zelf noemde) is men nog altijd
niet eens begonnen! Ook bv. Sloterdijk spreekt in dit verband van “de
merkwaardige zwijgzaamheid van de oprecht filosofische kritiek op de zogenaamde
fascistische ideologie” (NB. voor het gemak gooi ik het
nazisme/antisemitisme en fascisme op één hoop, ook al heeft het fascisme geen
antisemitische kern). Het idee is klaarblijkelijk: het fascisme is zo’n
gedegenereerde, inferieure en uiteraard schadelijke theorie dat zij geen
serieuze analyse of studie verdient: zij dient slechts zo krachtig en resoluut mogelijk
te worden afgewezen.
Labels:
antisemitisme,
Freud,
Heidegger,
Joden,
Marx,
marxisme,
materialisme,
moderniteit,
nationaal-socialisme,
ontmaskering,
ontworteling,
paranoia,
rollenspel,
Sloterdijk,
Spinoza,
wereldjodendom,
zelfvervreemding
zaterdag 3 oktober 2015
Het vuurwapengeweld in de VS en de Amerikaanse ideologie
Inleiding
Regelmatig bereikt ons het nieuws van alweer een nieuwe schoolshooting of ander schietincident, gericht op tamelijk willekeurige burgers, in de VS. Net als de Democratische Partij wijten de Nederlandse media dat steevast aan de vrije verkoop en daarmee verbonden massale aanwezigheid van vuurwapens in de VS, zodat na elk incident de roep om een verbod op of inperking van vuurwapens klinkt. Maar dat miskent een zekere historisch ontwikkelde cultuur en ideologie met betrekking tot de verhouding burger-overheid in de VS die het min of meer ‘principieel’ (en grondwettelijk) onmogelijk maakt vuurwapens te verbieden: het is aldus niet alleen de invloedrijke wapenlobby maar ook een typisch Amerikaanse ideologie die een verbod op het bezit van vuurwapens nog lange tijd zal blijven blokkeren.
Regelmatig bereikt ons het nieuws van alweer een nieuwe schoolshooting of ander schietincident, gericht op tamelijk willekeurige burgers, in de VS. Net als de Democratische Partij wijten de Nederlandse media dat steevast aan de vrije verkoop en daarmee verbonden massale aanwezigheid van vuurwapens in de VS, zodat na elk incident de roep om een verbod op of inperking van vuurwapens klinkt. Maar dat miskent een zekere historisch ontwikkelde cultuur en ideologie met betrekking tot de verhouding burger-overheid in de VS die het min of meer ‘principieel’ (en grondwettelijk) onmogelijk maakt vuurwapens te verbieden: het is aldus niet alleen de invloedrijke wapenlobby maar ook een typisch Amerikaanse ideologie die een verbod op het bezit van vuurwapens nog lange tijd zal blijven blokkeren.
maandag 28 september 2015
Het christendom als het einde van de religie
Inleiding
Op http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2015/09/de-mythe-van-de-joods-christelijke.html suggereert de auteur Sven Snijer dat het christendom alleen maar beter past bij de moderne, seculiere samenleving dan de islam omdat het christendom de strijd tegen de wetenschap heeft verloren en daarom die moderne, seculiere waarden heeft moeten ondergaan en daarmee is getransformeerd, althans gemarginaliseerd waardoor kerk en Staat bij ons hebben kunnen scheiden. Ten slotte zou er ook niet zoiets als een joods-christelijke cultuur bestaan die tegenover de islam kan worden geplaatst: jodendom, christendom en islam zouden alle gelijksoortig en gelijkwaardig zijn.
Op http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2015/09/de-mythe-van-de-joods-christelijke.html suggereert de auteur Sven Snijer dat het christendom alleen maar beter past bij de moderne, seculiere samenleving dan de islam omdat het christendom de strijd tegen de wetenschap heeft verloren en daarom die moderne, seculiere waarden heeft moeten ondergaan en daarmee is getransformeerd, althans gemarginaliseerd waardoor kerk en Staat bij ons hebben kunnen scheiden. Ten slotte zou er ook niet zoiets als een joods-christelijke cultuur bestaan die tegenover de islam kan worden geplaatst: jodendom, christendom en islam zouden alle gelijksoortig en gelijkwaardig zijn.
Labels:
Aristoteles,
blasfemie,
christendom,
dood van God,
Girard,
islam,
Luther,
metafysica,
middeleeuwen,
moderniteit,
mystiek,
mythe,
Nietzsche,
Plato,
religie,
Renaissance,
wetenschap
vrijdag 25 september 2015
‘Uw privacy is bij ons in goede handen’
Vooruitlopend
op een artikel over privacy, wil ik alvast een korte opmerking maken over een
mijns inziens hele wonderlijke en onjuiste opvatting over privacy bij zowel overheid
als media. Immers, de ene privacyschending blijkt zogenaamd niet de andere privacyschending
te zijn.
woensdag 23 september 2015
Geenpeil en de mediacratie
Geenpeil en het gebrek aan media-aandacht
Inmiddels heeft geenpeil (http://geenpeil.nl/) – een initiatief van GeenStijl en Burgercomité EU – zo’n 255.000 handtekeningen verzameld: indien er de komende vier dagen nog 45.000 handtekeningen bijkomen (ervan uitgaande dat het allemaal geldige handtekeningen zijn), dan moet de Nederlandse regering een raadgevend referendum organiseren met betrekking tot het door het Nederlandse parlement goedgekeurde associatieverdrag van de EU met Oekraïne dat op 1 januari 2016 van kracht wordt. In toenemende mate is er frustratie onder degenen die al hebben getekend dat de gevestigde media geen of nauwelijks aandacht aan geenpeil geven waardoor het vergaren van handtekeningen praktisch via mond-tot-mond-reclame moet verlopen en dus zeer moeizaam is. Ik heb vandaag eens rondgevraagd op mijn werk en inderdaad, geen enkele van mijn collega’s had van dit initiatief gehoord. Mocht het aantal van 300.000 handtekeningen niet worden gehaald, dan betekent dat duidelijk niet dat er te weinig animo voor het referendum onder de Nederlandse bevolking is maar dat geenpeil er simpelweg niet in is geslaagd veel aandacht te trekken buiten de lezers van Geenstijl. Moeten de andere media zich de kritiek aantrekken dat zij het initiatief hebben genegeerd en zo bij een falen daaraan hebben bijgedragen? Ik denk het wel.
dinsdag 15 september 2015
Waarom de EU het grootste Europese gevaar sinds Hitler is
Inleiding
In veel opzichten is de huidige postmoderne wereld weer een terugkeer naar de middeleeuwse wereld. Zoals de moderniteit bovenal wordt gekenmerkt door de vorming van natiestaten, zo wordt de postmoderniteit in hoge mate gekenmerkt door de afbraak van die natiestaten. Het ‘Europese project’ van de Europese Unie (EU) wil een voorbeeld voor de rest van de wereld zijn in hoe landsgrenzen kunnen worden geëlimineerd om zo een (natie-overstijgende) vreedzame unie van Staten te realiseren. De verhouding met de middeleeuwen/moderniteit is – zoals het woord ‘postmodernisme’ al suggereert – echter dubbelzinnig en complex. Ik zal dat laten zien en daarbij ook hoe de EU een fascistische dictatuur van een nieuwe adel in Europa realiseert en de Europese bevolking bovendien tegen haar wil in een zinloze oorlog stort.
In veel opzichten is de huidige postmoderne wereld weer een terugkeer naar de middeleeuwse wereld. Zoals de moderniteit bovenal wordt gekenmerkt door de vorming van natiestaten, zo wordt de postmoderniteit in hoge mate gekenmerkt door de afbraak van die natiestaten. Het ‘Europese project’ van de Europese Unie (EU) wil een voorbeeld voor de rest van de wereld zijn in hoe landsgrenzen kunnen worden geëlimineerd om zo een (natie-overstijgende) vreedzame unie van Staten te realiseren. De verhouding met de middeleeuwen/moderniteit is – zoals het woord ‘postmodernisme’ al suggereert – echter dubbelzinnig en complex. Ik zal dat laten zien en daarbij ook hoe de EU een fascistische dictatuur van een nieuwe adel in Europa realiseert en de Europese bevolking bovendien tegen haar wil in een zinloze oorlog stort.
Labels:
Brave New World,
conservatisme,
euro,
Europese Unie,
fascisme,
Huntington,
imperialisme,
Kant,
liberalisme,
multiculturalisme,
natiestaat,
Oekraïne,
oorlog,
postmoderniteit,
referendum,
Rusland,
Syrië,
volkssoevereiniteit,
wereldstaat,
zoöpolitiek
woensdag 9 september 2015
Waarom de pil van Drion er toch moet komen
Nederland
is in shock om de zelfmoord (of ‘zelfdoding’ zoals progressieven liever
zeggen) van Joost Zwagerman. In dit artikel http://www.nrc.nl/nieuws/2015/09/09/joost-zwagerman-over-zelfmoord-van-doodsverlangen-kun-je-uitstekend-slapstick-maken/
legt Zwagerman uitvoerig uit waarom hij – paradoxalerwijs – fel tegen zelfmoord
en de facilitatie ervan, ‘de pil van Drion’ zoals de volksmond die noemt, is.
Ik denk echter dat Zwagerman maar één kant van de zaak belicht (zijn eigen kant
uiteraard) en dat Drions pil er toch zou moeten komen.
zaterdag 5 september 2015
Ideologische reflecties met betrekking tot de migrantenstroom
Inleiding
In http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/05/over-drugs-en-prostitutiebeleid-waarom.html liet ik zien dat de argumenten voor en tegen drugs en prostitutie in wezen dezelfde zijn, hetgeen de draai van links qua prostitutie maar niet qua drugs opvallend maakt. Ook het onderwerp dat momenteel de media beheerst, de immigranten- of vluchtelingenstroom, laat hetzelfde stramien qua argumentatie voor en tegen zien waarbij niet alleen rechts maar ook links weer ouderwets links is zodat op een voorspelbare manier links en rechts tegenover elkaar staan (hetgeen opnieuw aangeeft dat de termen ‘links’en ‘rechts’ nog altijd zeer bruikbaar zijn om de verschillende posities in de huidige discussies te verhelderen). Ditmaal wil ik echter een draai maken: ik ben ‘links’ op drugs en prostitutie maar ‘rechts’ op islam en immigratie. De redenen ga ik u vertellen.
In http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/05/over-drugs-en-prostitutiebeleid-waarom.html liet ik zien dat de argumenten voor en tegen drugs en prostitutie in wezen dezelfde zijn, hetgeen de draai van links qua prostitutie maar niet qua drugs opvallend maakt. Ook het onderwerp dat momenteel de media beheerst, de immigranten- of vluchtelingenstroom, laat hetzelfde stramien qua argumentatie voor en tegen zien waarbij niet alleen rechts maar ook links weer ouderwets links is zodat op een voorspelbare manier links en rechts tegenover elkaar staan (hetgeen opnieuw aangeeft dat de termen ‘links’en ‘rechts’ nog altijd zeer bruikbaar zijn om de verschillende posities in de huidige discussies te verhelderen). Ditmaal wil ik echter een draai maken: ik ben ‘links’ op drugs en prostitutie maar ‘rechts’ op islam en immigratie. De redenen ga ik u vertellen.
Labels:
antisemitisme,
conservatisme,
democratie,
Huntington,
immigratie,
integratie,
islam,
links,
Marokkanenprobleem,
medelijden,
Miller,
moraal,
multiculturalisme,
Nietzsche,
politiek,
Rawls,
rechts,
rechtsstaat
zondag 30 augustus 2015
Enige wetenschapsfilosofie in het licht van de viering van 100 jaar relativiteitstheorie
In
aansluiting op mijn laatste artikel over de ‘pseudowetenschap’ der psychologie
alsmede de huidige viering van Einsteins (algemene) relativiteitstheorie, wil
ik in dit artikeltje enkele basisconcepten van de wetenschapsfilosofie
overbrengen. Ik zal me beperken tot Popper en Kuhn (en een beetje positivisme):
hun theorieën zijn niet alleen zeer belangwekkend en tevens geschikt om de
waarde van Einsteins werk te verhelderen, maar ook heerlijk om te vertellen
omdat ze zo simpel zijn en zich zo goed lenen voor een sterk anekdotisch en
fascinerend verhaal.
Labels:
Duhem,
Einstein,
Gestalt,
Hegel,
inductieprobleem,
klimaatalarmisme,
klimaatwetenschap,
Kuhn,
Mach,
Marx,
paradigma,
Popper,
positivisme,
psychoanalyse,
wetenschapsfilosofie
maandag 24 augustus 2015
Waarom het feminismedebat metawetenschappelijk moet worden gevoerd
Asha
ten Broeke vindt mij geen serieuze gesprekspartner: volgens haar toont
psychologisch onderzoek aan dat vrouwen en mannen – in tegenstelling tot wat
het plebs gelooft – in eigenlijk niets verschillen en ik lever geen
psychologisch onderzoek dat het tegendeel bewijst. Zoals Melkert op Fortuyn
reageerde, zo reageert Asha op mijn stukjes: “waar zijn uw voetnoten,
‘professor’?”.
vrijdag 21 augustus 2015
De sadistische overheid
Eerst
hadden we de Valkenburgse zedenzaak en nu de Schiedamse zedenzaak. Opnieuw
verbaast het me dat publiek en media helemaal niet stilstaan bij de onrechtsstatelijke
en zonder meer gekke en dubieuze wet waarvoor de klanten terechtstaan. Anders
gezegd: als men vergelijkbare wetten zou maken voor gedragingen die de gemiddelde
Nederlander zou betreffen, dan weet ik wel zeker dat Nederland zou ontploffen
van woede. Alleen omdat het nu slechts een marginale groep van ‘vieze’
hoerenlopers betreft, haalt iedereen onverschillig zijn schouders op bij de
grove ondermijning van de rechtsstaat.
zaterdag 15 augustus 2015
Waarom rechts dom maar links fout is
Waarom
rechts dom is
Politiek wordt wel opgedeeld in levensbeschouwelijke en ethische kwesties (zeg maar zaken betreffende rechten en plichten) aan de ene kant en economische kwesties (zeg maar zaken betreffende generatie en rechtvaardige verdeling van welvaart) aan de andere kant (waarbij het een kenmerk van de moderniteit is dat de economische kwesties de kern van de politiek zijn gaan vormen, hetgeen voor de oude Grieken een ongerijmdheid zou zijn geweest: economie ofwel huishoudkunde is als het ‘huis’ betreffende per definitie privé en dus geen publieke dus politieke zaak, maar al bij de Romeinen werd de keizer dominus, dus ‘heer des huizes’, welke titel daarna ook aan Christus werd gegeven zodat de politiek en zelfs de religie opeens juist over het privédomein ging). Ikzelf ben meer geïnteresseerd in de levensbeschouwelijke en ethische kwesties, zoals de rechtsstaat en de in Nederland verworven liberale vrijheden zoals abortus, euthanasie, drugs, prostitutie en homoseksualiteit. Die kwesties zijn ook toegankelijker voor de leek of zelfs inherent belangwekkend voor de filosoof (de studie van ethiek is een filosofische discipline), terwijl het moeilijk is om met economische kwesties mee te praten als je zelf geen econoom bent.
Politiek wordt wel opgedeeld in levensbeschouwelijke en ethische kwesties (zeg maar zaken betreffende rechten en plichten) aan de ene kant en economische kwesties (zeg maar zaken betreffende generatie en rechtvaardige verdeling van welvaart) aan de andere kant (waarbij het een kenmerk van de moderniteit is dat de economische kwesties de kern van de politiek zijn gaan vormen, hetgeen voor de oude Grieken een ongerijmdheid zou zijn geweest: economie ofwel huishoudkunde is als het ‘huis’ betreffende per definitie privé en dus geen publieke dus politieke zaak, maar al bij de Romeinen werd de keizer dominus, dus ‘heer des huizes’, welke titel daarna ook aan Christus werd gegeven zodat de politiek en zelfs de religie opeens juist over het privédomein ging). Ikzelf ben meer geïnteresseerd in de levensbeschouwelijke en ethische kwesties, zoals de rechtsstaat en de in Nederland verworven liberale vrijheden zoals abortus, euthanasie, drugs, prostitutie en homoseksualiteit. Die kwesties zijn ook toegankelijker voor de leek of zelfs inherent belangwekkend voor de filosoof (de studie van ethiek is een filosofische discipline), terwijl het moeilijk is om met economische kwesties mee te praten als je zelf geen econoom bent.
maandag 10 augustus 2015
De mannelijke wrok en de onderdrukking van de vrouw
Nog
eens een stukje van mij over het feminisme, maar ditmaal wil ik de feministen niet zozeer
bekritiseren maar de vrouwen uitleggen waarom zij worden onderdrukt door
mannen. Ik wil de feministen dus helpen te begrijpen waar het probleem eigenlijk
vandaan komt. En omdat de man er slecht van afkomt, zou je het zelfs als een
feministisch stuk kunnen betitelen.
zaterdag 8 augustus 2015
Nietzsches ethiek achter en voorbij zijn immoralisme
Zoals al aangekondigd bij http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/05/de-mathematisering-van-de-ideeen.html is hier nog de paper over Nietzsche's ethiek die ik tijdens mijn studie schreef.
vrijdag 7 augustus 2015
Een lesje in theodicee en christelijkheid
Kan de christelijke God een mens bevelen zijn kind te doden?*
Een belangwekkende religieuze of theologische kwestie is het Bijbelverhaal van Abraham die van God zijn kind moet offeren. Zeker het christendom ziet God als goed (als moreel goed of als liefde) zodat dan de vraag rijst hoe we zo’n bevel – aangenomen dat God werkelijk dat bevel heeft gegeven – moeten rijmen met het idee dat God goed is. In feite is dit het scherpste geval waarvoor we een theodicee moeten zoeken: in het algemeen wordt gevraagd hoe God al het kwaad in de wereld kan toestaan (met Epicurus' paradox dreigend op de achtergrond) waarop het antwoord er dan meestal op neerkomt dat God niet almachtig is in de zin dat God wel alles kan wat mogelijk is maar dat hij niet het onmogelijke kan (zelfs God kan geen vierkante cirkel tekenen) en dat de ideale wereld helaas onmogelijk is en/of dat hij opzettelijk zijn macht heeft beperkt om de mens het grotere goed van vrijheid te geven waardoor de mens dan wel kan kiezen om kwaad kan doen. Deze uitwegen zijn in Abrahams geval niet meer mogelijk: hier heeft God zijn handen er niet vanaf moeten trekken maar beveelt hij zelf tot het kwade. Is hier een theodicee mogelijk? Ik denk dat we daarvoor moeten onderzoeken wat we eigenlijk bedoelen met ‘God is goed’.
Een belangwekkende religieuze of theologische kwestie is het Bijbelverhaal van Abraham die van God zijn kind moet offeren. Zeker het christendom ziet God als goed (als moreel goed of als liefde) zodat dan de vraag rijst hoe we zo’n bevel – aangenomen dat God werkelijk dat bevel heeft gegeven – moeten rijmen met het idee dat God goed is. In feite is dit het scherpste geval waarvoor we een theodicee moeten zoeken: in het algemeen wordt gevraagd hoe God al het kwaad in de wereld kan toestaan (met Epicurus' paradox dreigend op de achtergrond) waarop het antwoord er dan meestal op neerkomt dat God niet almachtig is in de zin dat God wel alles kan wat mogelijk is maar dat hij niet het onmogelijke kan (zelfs God kan geen vierkante cirkel tekenen) en dat de ideale wereld helaas onmogelijk is en/of dat hij opzettelijk zijn macht heeft beperkt om de mens het grotere goed van vrijheid te geven waardoor de mens dan wel kan kiezen om kwaad kan doen. Deze uitwegen zijn in Abrahams geval niet meer mogelijk: hier heeft God zijn handen er niet vanaf moeten trekken maar beveelt hij zelf tot het kwade. Is hier een theodicee mogelijk? Ik denk dat we daarvoor moeten onderzoeken wat we eigenlijk bedoelen met ‘God is goed’.
maandag 3 augustus 2015
De transcendente afpersing
Naar
aanleiding van dit stukje http://onrust.2fd.eu/2015/05/a-scary-view-on-the-roots-of-anti-semitism/
op de blog van Victor Onrust wil ik opnieuw iets (filosofisch) zeggen over
antisemitisme. Wat daar wordt gesteld is inderdaad een oude theorie en kan door
mij in een meer filosofisch kader worden geplaatst waarbij ik vooral de visie
van Nietzsche zal uiteenzetten zoals met name door Josef Simon in z’n artikel
‘Nietzsche on Judaism and Europe’ is verduidelijkt. Het intrigerende ervan is
dat hieruit volgt dat het jodendom de grootste revolutie in de menselijke
geschiedenis en daarmee ook in zekere zin de grootste ‘bedreiging’ voor de
mensheid heeft bewerkstelligd – waarvoor (dat is: voor de sublieme "grootse morele stijl") Nietzsche de joden overigens alleen
maar bewonderde (“wij artiesten onder de filosofen zijn de joden daarvoor
dankbaar”) maar dat tot ongenoegen van Nietzsche ook de grond van het
antisemitisme vormt.
zaterdag 1 augustus 2015
De religieuze onverdraagzaamheid jegens homoseksualiteit
Alle
drie abrahamische religies hebben met elkaar gemeen dat ze onverdraagzaam
jegens homoseksuelen zijn (met hierin toch ook wel onderlinge verschillen
zoals we zullen zien). Christenen willen geen actieve homo’s voor de klas,
moslims gooien homo’s van daken of hangen ze op en joden moeten ze ook niet
blijkens de recente steekpartij bij de Gay Pride Parade in Jeruzalem (althans de fundamentalisten onder hen). Uiteraard zijn ook veel (conservatieve) ongelovigen tegen homoseksualiteit
of achten ze die inferieur (niet voor niets is ‘homo’ nog altijd een breed gebruikt scheldwoord). Als liberale
atheïst heb ik me altijd afgevraagd waarom iemand intolerant jegens
homoseksualiteit zou zijn: wat kan jou het schelen waar een ander zijn seksueel
plezier aan ontleent (zolang die ander daarvoor niets tegen de wil van derden
doet)? Overigens, veel socialisten achten het homofoob als je persoonlijk liever
geen kussende mannen ziet, maar dat lijkt me doorgeslagen egalitarisme dat (het
recht op) persoonlijke smaak en preferentie miskent: iemand die niet homo is
zal homoseksualiteit onsmakelijk vinden (uiteindelijk is alle seks dus
intimiteit onsmakelijk maar is lust – het verlangen naar intimiteit – een
wonderlijke kracht die afkeer in genot verandert). Een liberaal wil echter zijn
persoonlijke smaak en preferentie niet aan anderen opleggen, zodat de
heteroseksuele liberaal het voor hem onsmakelijke beeld van kussende mannen
tolereert. Zoals bekend waren de oude Grieken allesbehalve homofoob, dus ‘homofobie’
lijkt een typisch kenmerk van de abrahamische religies te zijn. Zeker acht de
Bijbel homoseksualiteit een grote zonde (in het Oude Testament strafwaardig met
de dood en in het Nieuwe Testament meer een doodzonde waardoor de zondaar niet de
hemel in zal gaan bij geen berouw). De felle onverdraagzaamheid of zelfs haat
van joden, christenen en moslims tegen homoseksualiteit kan echter niet
simpelweg worden verklaard op grond van deze Bijbelpassages: er staat van alles
in de Bijbel dat men simpelweg negeert maar op een of andere manier is de
homohaat zo verbonden met het geloof als zodanig dat het om die reden niet kan
worden genegeerd. Ik hoor joden, christenen of moslims echter nooit helder
uitleggen wat hun probleem met homoseksualiteit is (geloof is immers ook gebaseerd op blinde gehoorzaamheid in plaats van filosofisch inzicht), zodat ik zelf een poging
zal wagen om het fenomeen te verklaren.
zaterdag 25 juli 2015
De ongehoorde aanval van Segers (CU) op de rechtsstaat
Het
beeld dat de media vanaf het begin schetsten van de ‘Valkenburgse zedenzaak’ is
dat van een minderjarig meisje dat door een brute pooier werd gedwongen tot
prostitutie en haar klanten als ‘vieze pedo’s’ zijn die erop kickten een
minderjarig, weerloos meisje te verkrachten. Logisch dus dat half Nederland
stond te juichen bij elke zelfmoord onder die tot verdachten gemaakte klanten.
zondag 19 juli 2015
Het postmaterialisme van GroenLinks
Er
is al veel geschreven over de ‘intellectuele leegte’ bij links vanwege de val
de Muur – en daarmee het failliet van het communisme – en de in het Westen reeds
gerealiseerde verzorgingsstaat. Ook heeft links enorm gefaald inzake de
groeiende onvrede over het Europese project dat geen democratie lijkt te kunnen
verdragen: links heeft het in wezen liberale project van de EU omarmd vanwege
haar geloof in samenwerking in plaats van (de liberale) competitie (het
liberalisme heeft echter de grenzen simpelweg afgeschaft om grote
internationaal opererende bedrijven meer winsten te kunnen laten maken) en
heeft tegenstanders – zoals te doen gebruikelijk bij links – tot
nationalistische nazi’s gedemoniseerd zodat men niet meer op haar schreden kan
terugkeren (de ironie is dat juist de nazi’s een zeer vergelijkbare “noodzaak”
tot een ‘verenigd’ Europa te berde brachten als bv. D’66 dat nu doet: vanwege
de opkomende supermachten – nu onder meer China en toen de VS en de Sovjet-Unie
– kan Europa alleen ‘overleven’ als het zich verenigt (onder een dominerend
Duitsland) want ‘kleintjes worden opgegeten door de groten’ en ‘samen staan we
sterk’ (het adagium van het fascisme); het verschil is slechts dat de tanks zijn
vervangen door de euro). Toch is er een nieuw links elan mogelijk en Jesse
Klaver lijkt die te hebben gevonden, al lijkt dat meer een intuïtie van hem te zijn (en
de historische kern van GroenLinks überhaupt) dan de uitkomst van een
analyse. Sowieso lijken de huidige politici en het Nederlandse volk nauwelijks
nog op de hoogte van de ideologische, filosofische en historische context van
hun opvattingen (hetgeen overigens ook historisch past bij het Nederlandse
‘postpolitieke’ poldermodel dat weinig ruimte geeft aan ideologieën) en ik zie
het als mijn bijdrage aan het publieke debat om hetgene wat politici zeggen en
doen te verklaren door ze in de juiste ideologische, filosofische en
historische context te plaatsen. Wat het standpunt van Jesse Klaver en dat van
zijn partij GroenLinks kenmerkt is dat de economie en geld er niet toe doen,
zoals met name Jesse Klaver heel sterk naar voren brengt, hetgeen politicologen
‘postmaterialisme’ noemen. Ik zal het hoe en waarom van dat postmaterialisme
uitleggen.
zaterdag 11 juli 2015
De intellectuele lafheid van het feminisme
Elke
intellectueel die een feministe hoort zeggen dat mannen en vrouwen fundamenteel
gelijk zijn, zal de vraag stellen: ‘Maar hoe zit het dan met de biologie die
hele bibliotheken vol heeft staan met wetenschappelijk bewijs van fundamentele
ongelijkheid tussen man en vrouw?’ Ik heb het dan niet zozeer over de controversiële neurologische kwestie van verschillende hersenen (waarbij vanwege de plasticiteit van de hersenen eventuele verschillen altijd ook verworven kunnen zijn) maar de simpele observatie dat andere dieren, waaronder ook de mensapen die het meest op ons lijken, hele duidelijke verschillen laten zien tussen het gedrag van mannetjes en van vrouwtjes die 'heel toevallig' ook precies de verschillen zijn in mannelijk en vrouwelijk gedrag bij de mens. Zo kent Nederland bv. Asha ten Broeke van haar kruistocht tegen verschillend speelgoed voor jongens en meisjes omdat volgens haar daarmee jongens en meisjes de verschillen in rolpatronen wordt aangeleerd in plaats van dat die voorkeuren aangeboren zijn, maar bij apen blijken de jongens ook vrijwel alleen maar met auto's en de meisjes vrijwel alleen met poppen te willen spelen als men auto's en poppen in de groep gooit terwijl daar toch geen culturele beïnvloeding kan meespelen. Voor zover ik weet ‘lossen’ feministen dit
probleem op door deze vraag c.q. de waarnemingen van de biologie gewoonweg te negeren. Dat is uiteraard
een laffe en intellectueel onbevredigende oplossing en de reden waarom geen
enkele intellectueel het gelijkheidsfeminisme serieus kan nemen (er is
overigens ook een postmodern differentiatiefeminisme dat juist uitgaat van
fundamentele verschillen tussen man en vrouw maar daar hoor je weinig over en
alle feministen die in de media en politiek verschijnen blijken nog ouderwetse
gelijkheidsfeministen). Wil het gelijkheidsfeminisme serieus genomen worden,
dan zal het uiteindelijk de moed zien te vergaren een heldere en consistente positie
in te nemen ten opzichte van de biologie. Logischerwijs kan het daarbij kiezen
uit twee mogelijkheden:
zaterdag 27 juni 2015
Over biologie als tautologie en het christendom als haar ontkenning
In
het eerdere artikel over het verschil tussen mannen en vrouwen (http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/04/bonobos-mensen-en-de-oorlog-tussen-de.html)
schreef ik dat wat feministen zoals Asha ten Broeke beweren “in strijd is met
alle meest fundamentele denk- en ervaringswetten”. Misschien is het goed om nog
eens te verhelderen wat ik daarmee bedoel. Zoals ik zal laten zien is wat deze
feministen beweren namelijk niet alleen in strijd met alle biologische feiten,
maar ook met de wetten der logica want een boeiend aspect van de biologie is
dat wat zij vindt in hoge mate logisch noodzakelijk is: in zekere zin is de
biologie ‘tautologisch’ (eigenlijk: analytisch) en haar feiten niet contingent
maar noodzakelijk (zoals overigens Aristoteles ook meende). Ook zal ik in dit
verband laten zien dat het eveneens geen toeval is dat christenfundamentalisten
en de meeste socialisten/feministen het vaak roerend eens zijn (zoals bv. in hun
opvatting dat prostitutie zou moeten worden verboden en hun – al dan niet
impliciete – ontkenning van de evolutie en haar bekendste theorie): de reden
daarvoor is niet het hoefijzermodel (extreem-rechts en extreem-links komen samen)
maar de christelijke en daarmee de (logica- en) natuurontkennende kern van het
socialisme zodat de twee ideologieën in wezen identiek zijn (zoals reeds
Nietzsche niet moe werd te benadrukken).
zaterdag 13 juni 2015
Enkele filosofische overpeinzingen met betrekking tot muziek
De
oorsprong en wezen van muziek
Muziek is zonder twijfel de meest bijzondere kunstvorm: waarom zouden geluiden zonder betekenis (zoals woorden en beelden betekenis hebben) ons überhaupt kunnen raken en waarom raakt juist muziek ons zelfs zo diep dat – anders dan alle andere kunstvormen – we ons niet eens kunnen voorstellen dat er mensen zijn die geen enkele muziek graag horen (ik weet ook niet of dergelijke mensen überhaupt bestaan anders dan bij wijze van conditionering door bv. iemand telkens te martelen zodra er muziek klinkt). Mijn intuïtieve theorie is dat muziek ons zo diep raakt omdat muziek precies alle betekenis weg laat en zo de diepere waarde van communicatie naar voren haalt: we communiceren niet alleen om bewuste ideeën over te brengen maar ook om ‘verbinding te maken’ en één te worden met de ander. Als men naar een ander luistert, dan volgt men niet alleen zijn verhaal maar ook zijn melodische en ritmische ‘flow’: je beweegt als het ware met de ander mee.
Muziek is zonder twijfel de meest bijzondere kunstvorm: waarom zouden geluiden zonder betekenis (zoals woorden en beelden betekenis hebben) ons überhaupt kunnen raken en waarom raakt juist muziek ons zelfs zo diep dat – anders dan alle andere kunstvormen – we ons niet eens kunnen voorstellen dat er mensen zijn die geen enkele muziek graag horen (ik weet ook niet of dergelijke mensen überhaupt bestaan anders dan bij wijze van conditionering door bv. iemand telkens te martelen zodra er muziek klinkt). Mijn intuïtieve theorie is dat muziek ons zo diep raakt omdat muziek precies alle betekenis weg laat en zo de diepere waarde van communicatie naar voren haalt: we communiceren niet alleen om bewuste ideeën over te brengen maar ook om ‘verbinding te maken’ en één te worden met de ander. Als men naar een ander luistert, dan volgt men niet alleen zijn verhaal maar ook zijn melodische en ritmische ‘flow’: je beweegt als het ware met de ander mee.
zondag 7 juni 2015
Het einde van de wiskunde: doorbraken in de getaltheorie en het bewijsprobleem
Onderstaande is een tekst die ik in 2013 op filosofie.be heb geplaatst (http://filosofie.be/blog/porphyrios/3544/doorbraken-in-de-getaltheorie-en-het-bewijsprobleem/), maar ik besloot om 'm ook hier te plaatsen in verband met een tweet over de grenzen van de fysica hetgeen mij eraan herinnerde dat we in een bijzondere tijd leven waarin op zo ongeveer alle terreinen het einde is betoogd door iemand: het
einde van de wetenschap (bv. door Horgan), het einde van de geschiedenis
(Hegel, Marx, Fukuyama), het einde van de mens (Foucault), het einde van de filosofie
(Rorty), het einde van het denken (Finkielkraut), het einde van de vooruitgang
(Stent), het einde der natuurkunde (Lindley), het einde van de kunst (Hegel, Seubold),
etc. En toen herinnerde ik me ook onderstaande tekst waarin ik min of meer het einde van de wiskunde betoog (en recentelijk heb ik hier ook uitvoerig het einde van de kunst betoogd), ook al lijkt wiskunde als 'denken wat kan worden gedacht' (wat overigens een typisch moderne opvatting van wiskunde is) - vergelijk trouwens filosofie als 'het denken van het denken' - schier onuitputtelijk. Ikzelf geloof dan ook in al deze 'einde van'-stellingen: niet als een apocalyptisch einde der tijden, maar wel in de zin dat elke ontwikkeling op een gegeven moment is uitgeput dan wel dat de ontwikkelde complexiteit zo groot is geworden dat we de greep erover kwijt raken zodat het systeem in chaos en onvoorspelbaarheid vervalt (men kan hier de chaostheorie invoegen) en gedoemd lijkt in te storten waarna we opnieuw de beschaving moeten opbouwen op basis van veel simpelere en meer natuurlijke regels (men kan hier de ideologie van het anarchisme invoegen). Hiervan lijkt ook sprake in ons economisch-financieel systeem (supercomputers op de beurs kopen en verkopen in nanoseconden en niemand heeft nog controle over het geheel) en de effecten ervan op het klimaat. We hebben onze productiviteit tot haar uiterste eindpunt gebracht - zowel qua denken als qua economische productie - en zo een kantelpunt in ons bestaan op Aarde bereikt.
PS. Op filosofie.be ben ik kort actief geweest en heb daar toen 21 artikelen geplaatst: http://filosofie.be/blog/4144/porphyrios/.
PS. Op filosofie.be ben ik kort actief geweest en heb daar toen 21 artikelen geplaatst: http://filosofie.be/blog/4144/porphyrios/.
vrijdag 5 juni 2015
Het fenomeen Islamitische Staat (verklaard)
De snelle en schijnbaar onstuitbare
opmars van de Islamitische Staat (IS) is een fenomeen, niet alleen omdat IS zo
wreed is, maar ook omdat niemand deze opmars voor mogelijk hield. Dus hoe is
dit eigenlijk mogelijk? En wat is IS eigenlijk?
donderdag 4 juni 2015
De filosofie van de gedwongen prostitutie
Op 3 juni 2015 kraakten de wetenschappers
verbonden aan het Centre for Information & Research on Organised Crime
(Ciroc), in dit geval een samenwerkingsverband tussen de UU en de EUR, de
sluiting van alle bordelen aan het Zandpad te Utrecht op grond van wat elk kind
al kon zien aankomen voor de sluiting: door honderden prostituees uit hun
veilige, elke dag met camera’s, politie en hulpverleners bewaakte, werkplekken
te gooien om ze zo naar minder veilige werkplekken te dwingen,
speel je de mensenhandel alleen maar in de kaart (het idee was
misschien dat de prostituees zouden stoppen, maar de huren moeten wel worden
betaald en als ZZP’er krijgen prostituees geen WW als ze op straat zijn gezet). De gemeente en de politie
hebben in feite geen idee waar de vrouwen gebleven zijn (dat interesseert ze
ook niet), maar de wetenschappers weten dat de vrouwen nu vaak illegaal moeten
zijn gaan werken en er zowel fysiek als financieel slechter aan toe zijn: http://destadutrecht.nl/geen-categorie/sluiting-zandpad-was-ondoordacht-en-overhaast/. De titel van het
rapport heeft dan ook als titel: “Bordelen sluiten is ogen sluiten”.
zondag 31 mei 2015
De mathematisering van de Ideeën
Mijn blog heeft nauwelijks
bezoekers, maar blijkbaar wordt een enkele keer toch een artikeltje gelezen.
Tot mijn verbazing is de reactie dan dat het stuk ‘moeilijk’ is terwijl degene
die het moeilijk vond nota bene op een universiteit doceert dus gewend moet
zijn de moeilijkste teksten te lezen. Misschien schrijf ik gewoon slecht – dat kan
natuurlijk ook, maar ikzelf vind, zoals ik al eerder heb gezegd, dat ik me op
deze blog van mijn popiejopie-kant laat zien met populaire onderwerpen zoals
politiek en kunst en een toegankelijke, columnachtige stijl zonder bronvermelding e.d. (welke stijl ook
voor mij prettig is omdat het me zo weinig tijd kost artikeltjes te schrijven).
Voor de grap heb ik eens naar een paper gekeken die ik als bachelorstudent
schreef en het verbaasde me eigenlijk zelf hoeveel filosofische kennis,
diepgang en waarschijnlijk ook ‘moeilijkheid’ ik inmiddels ben kwijtgeraakt.
Misschien is het aardig om zo’n paper hier te plaatsen om mezelf zo ook eens
van mijn ‘serieuze’ kant te laten zien (waarbij ik dan wel helaas van mijn
voetnoten eindnoten heb moeten maken – ikzelf heb een hekel aan eindnoten omdat
die de tekst moeilijk leesbaar maken omdat je telkens heen en weer naar het
eind toe moet - en waarbij onder meer het inspringen bij de citaten overigens niet correct is overgekomen maar daar komen jullie wel uit). Deze paper gaat over de metafysica van Plato, zodat het
onderwerp belangwekkend is voor eenieder die in filosofie is geïnteresseerd:
wat mij betreft begint de filosofie met de voorsocratici zoals Pythagoras,
culminerend in Plato, en eindigt die in de 19de eeuw met onder meer
Hegel, culminerend in Nietzsche. Van alle filosofen moet je mijns inziens in
ieder geval met name Plato en Nietzsche - als zeg maar de alfa en de omega van een denktraditie - hebben begrepen als je iets van
filosofie wilt begrijpen (en ik geloof dat hier al een groot struikelblok ligt
voor de gemiddelde filosofiestudent). Over Nietzsche’s ethiek heb ik ook een paper
geschreven waarvan mijn docent erg onder de indruk was, dus misschien ga ik die
ook nog hier posten.
donderdag 28 mei 2015
Schrijvers en lezers
Ik begrijp niets van lezers. Ikzelf
hou niet van lezen, want ik schrijf veel liever. Voor mij is lezen een
noodzakelijk kwaad: om te kunnen schrijven, moet ik ideeën aangereikt krijgen
die ik kan jatten gebruiken of tegenspreken en daarvoor moet ik helaas
af en toe toch wat lezen. Mijn geest is – zoals elke geest die is als we de ‘tabula
rasa’-filosofen moeten geloven – als een machine die grondstof, dus input, nodig
heeft om te kunnen werken en ideeën te vormen. Daar staat dan wel tegenover dat
mijn geest een goede, productieve machine is: zodra ik iets lees dan gaan alle
radartjes bij mij werken, dan maak ik het gelezene me ‘eigen’, integreer ik het
in mijn totale wereldbeeld en voor ik het zelf weet heb ik weer een nieuw
epistel als product dus output geschreven als het resultaat van dit creatief
proces. Lezen is voor mij zeer inspirerend maar daarom ook erg vermoeiend.
woensdag 27 mei 2015
Hells Angels, Marokkanen en de bedreiging van de rechtsstaat
Op twitter reageer ik vaak op
gebeurtenissen en tweets door naar mijn artikelen hier te linken. Uiteraard doe
ik dat in de hoop om publiek naar deze blog te trekken, maar je kunt omgekeerd in die
actuele gebeurtenissen of tweets ook bevestigingen zien van wat ik hier al in mijn
artikelen schreef. Zo las ik dat de minister van V&J, Van der Steur, ten strijde trekt tegen de
Outlaw Motorcycle gangs (OMG’s) want hij laat “de rechtsstaat niet bedreigen”.
Maar in werkelijkheid is het Van der Steur zelf die de rechtsstaat bedreigt. Net
als zijn voorganger Opstelten wil Van der Steur alles wat hem niet zint “keihard
aanpakken”, hetgeen helaas altijd wel ten koste van de rechtsstaat gaat maar
dat maakt hem of de meerderheid van de Nederlanders niet uit: als ‘kleine’,
gedegenereerde mensen verlangen we naar veiligheid (en comfort) en willen
daarvoor graag al onze vrijheid inleveren (in tegenstelling tot de ‘echte’ mens
die naar zijn wezen – dat is de vrijheid – leeft en liever sterft dan dat hij in
een fluwelen slavernij wordt geleefd). Dit is zo’n voorbeeld dat bevestigt wat
ik http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/04/de-vernedering-van-de-rechtsstaat-en-de.html
al schreef. Zoals ik daar schrijf is de rechtsstaat een liberale liefhebberij
en is het conservatisme (en z'n ‘zwijgende meerderheid’) sowieso tegen de
rechtsstaat (omdat men orde en veiligheid belangrijker vindt dan de vrijheid en rechten die door de rechtsstaat worden beschermd), maar dat maakt het wel tot een gotspe dat nota bene een zeer
conservatieve minister meent de rechtsstaat te beschermen. Criminele motorclubleden overtreden de wet maar de steevast zeer conservatieve ministers van Veiligheid en Justitie treden telkens de rechtsstaat met voeten.
maandag 25 mei 2015
De vrijheidslezing van A.H.J. Dautzenberg: over waanzin en nationalisme
Inleiding
Joop.nl heeft de tekst van de vrijheidslezing die de schrijver Dautzenberg op vrijdag 22 mei 2015 uitsprak ook op de eigen website gepubliceerd: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/32319_de_waanzin_schuilt_in_de_massa/
Wat opvalt aan de lezing is – zoals ook anderen op Joop.nl opmerken – dat Dautzenberg goede punten aanvoert maar die verschillende punten onnavolgbaar verbindt, alleen maar om tot de bekende linkse conclusies c.q. het bashen van de PVV (en de VVD als 'partner in crime') te kunnen komen, welke conclusies logisch gezien dan ook volstrekt willekeurig zijn hetgeen het uiteindelijk tot een buitengewoon zwak verhaal maakt. Met name de reageerder Pepijn Nostrinite slaat de spijker op de kop met zijn reactie:
Joop.nl heeft de tekst van de vrijheidslezing die de schrijver Dautzenberg op vrijdag 22 mei 2015 uitsprak ook op de eigen website gepubliceerd: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/32319_de_waanzin_schuilt_in_de_massa/
Wat opvalt aan de lezing is – zoals ook anderen op Joop.nl opmerken – dat Dautzenberg goede punten aanvoert maar die verschillende punten onnavolgbaar verbindt, alleen maar om tot de bekende linkse conclusies c.q. het bashen van de PVV (en de VVD als 'partner in crime') te kunnen komen, welke conclusies logisch gezien dan ook volstrekt willekeurig zijn hetgeen het uiteindelijk tot een buitengewoon zwak verhaal maakt. Met name de reageerder Pepijn Nostrinite slaat de spijker op de kop met zijn reactie:
“Een mooie en ware verzameling van
feiten. Helaas zijn de verbanden ertussen slechts eigen interpretaties en
overtuigingen. Gaandeweg lees je de politieke overtuiging van de auteur en
glijdt het stuk weg van een bijna wetenschappelijk en objectieve waarneming
naar subjectieve aannames en politieke standpunten. Dat is wel zonde. Een
ketenredenering kan zo tot de gekste conclusies leiden.”
In feite laat Dautzenberg zien dat
hij zijn opinie vormt over zaken waar hij geen verstand van heeft en om die
reden de verkeerde verbanden legt, zoals ik zal laten zien.
maandag 18 mei 2015
Alle moderne kunst is romantisch en christelijk - een filosofische reflectie op moderne kunststromingen
Inleiding
Volgens de 19de eeuwse filosofen als Kant en Hegel – al verbind en simplificeer ik hier uiteraard wel hun opvattingen – is in wezen alle kunst ofwel klassiek, welke kunst typisch heidens is, ofwel romantisch, welke kunst typisch christelijk is. Volgens Hegel vormde de klassieke kunst het hoogtepunt van de kunstontwikkeling omdat zij het artistieke ideaal van eenheid van lichaam en geest (of object en subject) volmaakt realiseerde en is de romantische kunst die er (als een soort antithese) op volgde en die al in de middeleeuwen zou zijn ontstaan, het natuurlijke einde van de kunst omdat hier – onder invloed van het christendom – de geest het lichaam heeft overwonnen en zij daarmee de (artistieke) vrijheid volledig heeft gerealiseerd, resulterend in onder meer fantasie en poëzie als ultieme uitdrukking. Op de romantische kunst kan er nog slechts de uitdrukking van het geestelijke in haar eigen vorm dus in de vorm van de gedachte – de filosofie – volgen, zodat daarmee de zelfontwikkeling van de geest in een zuiver zelfbewustzijn is voltooid omdat het dan niet meer de omweg van haar uitdrukking in het lichamelijke dus het externe, dat de kunst kenmerkt, nodig heeft. Maar na de Romantiek is de kunst natuurlijk niet opgehouden te bestaan en zich te ontwikkelen. Evengoed denk ik dat Hegel gelijk heeft: wat wij ‘moderne’ kunst noemen is in wezen slechts de verdere ontplooiing van de Romantiek (en dus van het christendom in de kunst). Eerst zal ik een uiteenzetting geven van wat klassiek en romantisch van elkaar onderscheiden – waarbij ik hen aan Kants esthetische categorieën van het schone vs. het sublieme verbind – en daarna zal ik de belangrijkste moderne kunststromingen kort beschouwen.
Volgens de 19de eeuwse filosofen als Kant en Hegel – al verbind en simplificeer ik hier uiteraard wel hun opvattingen – is in wezen alle kunst ofwel klassiek, welke kunst typisch heidens is, ofwel romantisch, welke kunst typisch christelijk is. Volgens Hegel vormde de klassieke kunst het hoogtepunt van de kunstontwikkeling omdat zij het artistieke ideaal van eenheid van lichaam en geest (of object en subject) volmaakt realiseerde en is de romantische kunst die er (als een soort antithese) op volgde en die al in de middeleeuwen zou zijn ontstaan, het natuurlijke einde van de kunst omdat hier – onder invloed van het christendom – de geest het lichaam heeft overwonnen en zij daarmee de (artistieke) vrijheid volledig heeft gerealiseerd, resulterend in onder meer fantasie en poëzie als ultieme uitdrukking. Op de romantische kunst kan er nog slechts de uitdrukking van het geestelijke in haar eigen vorm dus in de vorm van de gedachte – de filosofie – volgen, zodat daarmee de zelfontwikkeling van de geest in een zuiver zelfbewustzijn is voltooid omdat het dan niet meer de omweg van haar uitdrukking in het lichamelijke dus het externe, dat de kunst kenmerkt, nodig heeft. Maar na de Romantiek is de kunst natuurlijk niet opgehouden te bestaan en zich te ontwikkelen. Evengoed denk ik dat Hegel gelijk heeft: wat wij ‘moderne’ kunst noemen is in wezen slechts de verdere ontplooiing van de Romantiek (en dus van het christendom in de kunst). Eerst zal ik een uiteenzetting geven van wat klassiek en romantisch van elkaar onderscheiden – waarbij ik hen aan Kants esthetische categorieën van het schone vs. het sublieme verbind – en daarna zal ik de belangrijkste moderne kunststromingen kort beschouwen.
vrijdag 15 mei 2015
Wie redt ons van de zesjescultuur?
Joop.nl houdt ervan de wereld op
z’n kop te zetten. Ditmaal betoogt docent en columnist Pascal Cuijpers dat –
samengevat – we in een prestatiecultuur leven (we “moeten uitblinken” en
“gewoon zijn” is een “ongeaccepteerd gegeven geworden”) waarbij
staatssecretaris Dekker “met het oog op de kenniseconomie” “niet schroomt om te
investeren in de top der excellentie” “ten koste van de grote massa onder de
metaforische wateroppervlakte”: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/32158_de_nationale_grootheidswaan_van_het_moeten_uitblinken/. Niet alleen lees
ik hier een hoop onzin (en slecht Nederlands) maar er worden ook allerlei zaken
door elkaar gegooid die niets met elkaar te maken hebben. In werkelijkheid zijn
we afgegleden naar een bedroevende ‘zesjescultuur’ en dienen getalenteerden
juist meer mogelijkheden tot zelfontplooiing te krijgen.
zondag 10 mei 2015
Ex Machina: filmrecensie en uiteenzetting over kunstmatige intelligentie
Onderstaande is mijn filmrecensie van de film 'Ex Machina' (http://www.moviemeter.nl/film/98608) die momenteel in de bioscopen draait. Omdat het niet alleen een recensie maar ook vooral een uiteenzetting over kunstmatige intelligentie - het onderwerp van de film - is, heb ik besloten om het niet alleen op moviemeter.nl maar ook op deze blog te plaatsen.
zaterdag 9 mei 2015
Over drugs- en prostitutiebeleid: waarom links en rechts elkaar nooit zullen overtuigen
Inleiding
Wat mij altijd opvalt inzake de politieke discussies over drugs- en prostitutiewetgeving is dat de argumenten voor en tegen legalisatie in beide gevallen identiek zijn, maar dat links het desondanks presteert om bij beide kwesties de tegengestelde positie in te nemen op grond van de tegengestelde argumenten zodat links op het ene dossier precies de argumenten hanteert die het op het andere dossier verwerpt. Maar dit leert ons veel over de aard van politiek (en een wezenlijk verschil tussen links en rechts überhaupt), zoals ik met onderstaande analyse van de politiek inzake drugs- en prostitutiebeleid wil laten zien.
Wat mij altijd opvalt inzake de politieke discussies over drugs- en prostitutiewetgeving is dat de argumenten voor en tegen legalisatie in beide gevallen identiek zijn, maar dat links het desondanks presteert om bij beide kwesties de tegengestelde positie in te nemen op grond van de tegengestelde argumenten zodat links op het ene dossier precies de argumenten hanteert die het op het andere dossier verwerpt. Maar dit leert ons veel over de aard van politiek (en een wezenlijk verschil tussen links en rechts überhaupt), zoals ik met onderstaande analyse van de politiek inzake drugs- en prostitutiebeleid wil laten zien.
zaterdag 2 mei 2015
Wat is nou toch dat ‘neoliberalisme’ dat iedereen verkeerd begrijpt?
Op Joop.nl verschijnt een eindeloze
stroom artikelen waarin men groteske onzin over het liberalisme debiteert op
grond van een klaarblijkelijk universeel onbegrip over het ‘neoliberalisme’: telkens
wordt het neoliberalisme aangewezen als de bron van al het kwaad in de wereld
maar men begrijpt niets van de relatie ervan met het liberalisme of wat het
neoliberalisme (of liberalisme) überhaupt is. Zo meent bv. Caspar Visser ’t Hooft dat
liberalisme synoniem is met neoliberalisme en daarmee antidemocratisch is (http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/31926_de_democratie_ligt_voor_ons/)
en meent Theo Brand op omgekeerde wijze dat het liberalisme juist tegenover
kapitalisme staat en dat het socialisme het echte liberalisme is (http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/31951_hoelang_verwarren_we_liberalisme_nog_met_kapitalisme/).
Ik zal daarom uitleggen hoe het zit en als nu de auteurs van Joop.nl dit stukje
zouden lezen (quod non) dan zou dat de mate van onzin op Joop enorm kunnen doen
dalen (en dus de kwaliteit op Joop enorm kunnen doen stijgen).
zaterdag 18 april 2015
Het vooroordeel van anti-racisten, deel 2
Nina Jablonski is wetenschappelijk expert op het onderwerp, maar maakt mijns inziens toch een uitglijder met haar bizarre betoog op Joop.nl dat het begrip ras betekenisloos is geworden en dus beter kan worden afgeschaft met als enige argumentatie: “Weldra keurden invloedrijke wetenschappers onderzoek naar 'ras' af omdat de rassen zelf niet wetenschappelijk gedefinieerd konden worden. Als wetenschappers scherpe grenzen tussen groepen probeerden te ontdekken, konden ze die niet vinden.”
Het verschil tussen islam en christendom
Linkse mensen roepen altijd dat er geen wezenlijke verschillen bestaan tussen de religies – in de kern van de zaak zouden ze alle de wederkerigheid van de Gulden Regel (‘doe de ander niet wat je niet wilt dat de ander bij jou doet’) leren – en dat niet religies maar mensen doden waarbij religie dan altijd slechts als moreel-juridische legitimatie wordt gebruikt voor een in wezen werelds-politiek motief om de ander te doden, te onderwerpen of te verdrijven. Ook Han van der Horst sluit zich bij dit linkse koor aan: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/31742_islam_christendom_en_geweld/
woensdag 15 april 2015
Het altruïsme van de terrorist
Wetenschapsjournalist Tor
Nørretranders heeft een slap verhaaltje over altruïsme op Joop gezet:
De kern van zijn verhaal – dat egoïsme
voor een sociaal wezen als de mens altruïsme impliceert – klopt wel maar hij
heeft veel te veel woorden nodig om deze open deur in te trappen. Het is ook geen nieuw, wetenschappelijk inzicht, zoals hij suggereert: vrijwel elke filosoof uit de hele geschiedenis formuleert dit inzicht al (misschien het bekendste voorbeeld is Hobbes die al de hele moraal reduceerde tot welbegrepen eigenbelang). Bovendien is
hij veel te generaliserend met “iedereen voelt zich beter wanneer het goed met
jou gaat, en jij voelt je beter wanneer het goed met iedereen gaat” en heeft zijn
artikeltje ook geen diepgang omdat hij niet naar het kwaad vraagt (immers,
wat is het kwaad dan nog als iedereen sociaal en altruïstisch is?).
zondag 12 april 2015
De vernedering van de rechtsstaat en de dialectiek van de seksuele moraal
Naar aanleiding van de eerste TV-uitzending van ‘De
Nationale Misdaadmeter’ van 7 april 2015, die over
zedenmisdrijven ging, wil ik commentaar leveren in de vorm van twee beschouwingen: de ondermijning van de rechtsstaat door de politiek en
media-uitzendingen als De Nationale Misdaadmeter en de ontwikkeling van
de seksuele moraal in de laatste decennia.
donderdag 9 april 2015
De ChristenUnie bepleit haar eigen verbod
Segers wil verbod op bepaalde groeperingen
Segers heeft zich en zijn partij, de
ChristenUnie, vandaag in het nieuws geprofileerd doordat hij bepaalde politieke
groeperingen wil kunnen verbieden. Ik ben even opzettelijk vaag over wat hij nu precies wil verbieden want heel duidelijk is de berichtgeving daar niet over.
Zo kopt de Volkskrant: “ChristenUnie: wijzig grondwet om anti-democratische
partijen te verbieden” (http://www.volkskrant.nl/binnenland/cu-verbied-anti-democratische-partijen~a3947087/),
maar in het artikel blijkt dat Segers het niet zozeer gaat om de bescherming
van de democratie maar om bescherming van de rechtsstaat (“Mensen hebben nu een
platte opvatting van democratie. Ze denken dat het betekent dat de helft plus
één zijn zin krijgt. Maar een democratische rechtsstaat, dat betekent dat de
minderheid dezelfde rechten heeft als de meerderheid.”). In een tweet – welke tweet
mij heeft verleid tot dit epistel – schreef Segers dat hij groeperingen wil
verbieden die vrijheid gebruiken om vrijheid om zeep te helpen, hetgeen ook in
de richting van de rechtsstaat wijst. In feite lijken zowel de Volkskrant als
Segers democratie en rechtsstaat te verwarren en niet te beseffen dat
democratie en rechtsstaat in wezen niets met elkaar te maken hebben en precies
daarom door het liberalisme zijn samengevoegd tot ‘democratische rechtsstaat’: precies
omdat het twee totaal verschillende maar allebei goede dingen zijn, moet je ze
allebei hebben in een combinatie. Weliswaar bijten ze elkaar (democratie en
rechtsstaat sluiten elkaar zelfs uiteindelijk uit), maar dat is voor het
liberalisme geen probleem omdat deze ideologie sowieso in een ‘balance of power’ gelooft:
macht mag nooit in één hand liggen en dus uit één bron komen (want dat geeft
dictatuur), maar moet worden verdeeld. In een democratische rechtsstaat zijn de
democratie (de wil van het volk c.q. meerderheid) en de rechtsstaat twee elkaar
beconcurrerende machten die elkaar in balans moeten zien te houden. En tot
overmaat van onduidelijkheid zag ik Segers voor de camera ook zeggen dat hij geen probleem
heeft met bv. fundamentalistische opvattingen maar dat de grens ligt bij
geweld: partijen die geweld gebruiken, oproepen tot geweld of - zo ik naar het CDA-voorstel aanneem - geweld verheerlijken moeten
worden verboden. Maar dat is weer iets anders! Ik zal niet in gaan op de
mogelijkheid dat Segers anti-democratische partijen wil verbieden (want dat
lijkt Segers niet te bedoelen) maar wel op de mogelijkheden dat Segers
anti-rechtsstatelijke en ‘gewelddadige’ partijen wil verbieden.
maandag 6 april 2015
Het gelijk van de genocideplegers
Inleiding
Geïnspireerd door het TV-programma Bloedbroeders en in aansluiting op mijn artikel http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/03/over-de-onweerstaanbare.html wil ik hier een bepaald patroon schetsen bij al dan niet vermeende genocides, van de Holocaust tot de volgens sommigen ‘genocidepolitiek’ van Israël zelf, dat een en ander kan verhelderen.
Het gelijk van de genocideplegers
donderdag 2 april 2015
Bonobo’s, mensen en de oorlog tussen de seksen
Feministe en wetenschapsjournaliste Asha
ten Broeke probeert op basis van allerlei psychologische studies aan te tonen
dat mannen en vrouwen weliswaar iets andere lichamen hebben (de bekende
primaire en secundaire geslachtskenmerken) maar dat mannen en vrouwen verder –
dus qua denken en gedrag (dus psychologisch) – hetzelfde zijn (of vrijwel
hetzelfde zijn) en slechts door de cultuur verschillende rolpatronen krijgen opgelegd. Nu ben ik geen expert in biologie of psychologie maar
levenservaring en gezond verstand (plus een beetje kennis van biologie) geven
mij de overtuiging dat het onmogelijk is dat de verschillen in gedrag tussen
mannen en vrouwen bijna zuiver cultureel en dus maakbaar zouden zijn. Overigens,
je zou denken dat na het fiasco van de seksuele revolutie (die vooral een
seksuele bevrijding voor de man was) en van David Reimer (http://en.wikipedia.org/wiki/David_Reimer),
een jongetje dat zijn penis verloor toen hij nog maar 7 maanden oud was en op
advies van zijn artsen en de tijdgeest (de linkse jaren ’60 toen wetenschappers
nog net zoals Asha dachten dat mannen en vrouwen louter lichamelijk verschillen)
als meisje werd opgevoed, in combinatie met de grote vooruitgang in biologische
kennis waarbij het ook geen taboe (of ‘fascisme’) meer is om
naar biologisch-genetische factoren van gedrag te zoeken, zelfs de feministen inmiddels
zouden zijn genezen van hun gelijkheidsgeloof, maar de meeste feministen blijken zeer
hardnekkig in het ontkennen van alle feiten. Ik zal proberen aan te tonen dat
Asha’s opvatting in strijd is met alle meest fundamentele denk- en
ervaringswetten. Als de mens werkelijk zou zijn zoals Asha beweert dat de mens
is, dan is de mens de ultieme biologische absurditeit – een absurditeit in het
kwadraat – die onmogelijk door of in de natuur kan bestaan: zelfs het
christelijk geloof – dat volgens Kierkegaard al dubbel absurd is – zou dan nog
begrijpelijker zijn. Asha’s opvatting berust dan ook op louter denkfouten en structurele
misinterpretatie van de feiten.
dinsdag 31 maart 2015
Autisme en de feminisering van de samenleving
Pascal Cuijpers betoogt in Joop.nl
dat autistische mensen moeten worden geaccepteerd zoals ze zijn zoals we ook
homo’s accepteren zoals ze zijn en dat het willen genezen van autisten net zo
intolerant en achterhaald is als het willen genezen van homo’s: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/31460_autisme_genezen_is_barbaars_en_uit_de_tijd/
Het artikel en de reacties laten
vooral verwarring zien: blijkbaar denkt de een bij ‘autisme’ aan een zwaar
gehandicapt kind en de ander aan Einstein of een ander genie. In feite zie je
hier een telkens terugkerend patroon: het ‘gewone’ volk ontdekt een term uit de
wetenschap en gaat daarmee aan de haal (zo hebben bv. oorspronkelijk
filosofische termen als ‘materialisme’ en ‘idealisme’ ook een
geheel andere betekenis in de politiek gekregen).
maandag 30 maart 2015
De VVD als het toppunt van domheid en slechtheid
Op Joop.nl lijkt men aartsvijand Wilders
wel vergeten: de laatste tijd wordt elke dag de hele site volgespamd met uiterst
felle anti-VVD-artikelen. Alle pijlen zijn en blijven op de VVD gericht alsof
we nog steeds vlak voor de verkiezingen zitten (en sommige reageerders verklaren
dan ook plechtig dat de VVD niets beter is dan de PVV/nazi’s zoals ook Israël
nog erger dan IS of de nazi’s zou zijn). Eerst schoot iedereen op Joop van de
ene totale verontwaardiging in de andere totale verontwaardiging bij de lange
rij van langskomende frauderende VVD’ers (met ronkende titels van stukjes van
opiniemakers als ‘De VVD en het failliet van democratisch Nederland’) en daarna
werd vooral Zijlstra het mikpunt vanwege zijn twee proefballonnetjes inzake
asielbeleid en aanpak van dictaturen (met titels van stukjes van opiniemakers als
‘Asielplannen VVD raken kant noch wal’, ‘Opzichtige domheid van Halbe Zijlstra’, ‘Zijlstra helpt Al-Qaeda een handje’ en een 'nieuwsbericht' als 'Vriend van dictators'). Zeker bij de applausmachine der
reageerders lezen we steevast de opvatting dat elke VVD’er corrupt is, dat de
VVD door en door racistisch is (titel van een stuk van een opiniemaker: ‘Top 3
racistische uitglijders van Mark Rutte’) en alle buitenlanders dood wil en dat
de VVD zelf een dictatuur wil.
zaterdag 28 maart 2015
De religie van kunst
Op Joop recenseert Bart Juttmann
films. Of eigenlijk alleen films met een politieke lading die hij dan beoordeelt
of de boodschap van de film wel links genoeg is. Zo vond hij ‘American Sniper’
maar een zwakke film omdat de film onvoldoende de boodschap gaf dat de VS fout
bezig waren in Irak. Opvallend is dat in zijn recensies eigenlijk de hele
kwaliteit van de film afhangt van de politieke boodschap ervan. In zijn eigen
woorden naar aanleiding van de film ‘Timbuktu’: “Zoals grootse cinema dat kan,
is Timbuktu een film die onrecht zichtbaar maakt; onrecht dat heeft
plaatsgevonden in Mali en dat nog steeds elders in de wereld dagelijks
plaatsvindt.”
De relatie tussen kunst en politiek
is interessant. Het fascisme is in hoge mate voortgekomen uit de moderne kunst,
zodat het fascisme in wezen de politiek heeft geësthetiseerd. In reactie daarop
hebben socialisten het omgekeerde gedaan: zij hebben de kunst gepolitiseerd,
resulterend in sociaal of socialistisch realisme. Maar daarmee wordt kunst misbruikt
en gereduceerd tot propaganda. Een wezenlijkere relatie is die tussen kunst en
religie:
vrijdag 27 maart 2015
De moraal in de onderwereld: de boef als moderne held
Ik weet niet of het zin heeft om
met deze blog door te gaan (de website trekt geloof ik elke dag hooguit een
paar Amerikaanse bots aan) en Joop heeft momenteel alleen maar opiniestukken
die te dom zijn om er serieus op te willen reageren (zoals dat de
fraudegevallen bij de VVD zouden bewijzen dat het liberalisme heeft gefaald),
maar het nieuws rondom Holleeder (alsmede de films van Eastwood) inspireerde me
nog tot de volgende beschouwing omtrent de veranderende moraal.
De antieke held
Biologisch gezien is de man –
anders dan de vrouw en het kind – waardeloos: één man produceert genoeg zaad om
alle vrouwen te kunnen bevruchten en bij de meeste dieren is er dan ook een
strijd op leven en dood tussen de mannen om wie als enige met de vrouwen mag
paren en zo zijn genen kan doorgeven. In een samenleving die aanvallen van
buiten moet afslaan is het echter verstandiger om niet elkaar af te slachten
maar om de vijand van buiten af te slachten. In zo’n oorlogssituatie ontstaat
altijd een cultureel centrale rol voor de held, zoals we die ook in veel
Griekse en andere mythen zien. In de antieke maatschappij was (mannelijke)
politiek vooral buitenlandse politiek: om te overleven moest men veroveren en
aanvallen afslaan en waar vrouwen de maatschappij intern verzorgden hadden
mannen de taak de stam of volk als geheel te beschermen tegen de buitenwereld.
Krijgers en soldaten stonden daarom in hoog aanzien en vormden de aristocratie
van de samenleving.
vrijdag 20 maart 2015
Birdman: 'when you label me you negate me'
Vooralsnog lijk ik geen publiek te kunnen
trekken naar deze blog. Dan maar even uit een ander vaatje tappen: zoals ik in
de rechterkolom schrijf hou ik ook van kunst en wetenschap en toen ik zojuist
op Twitter bij @Nietzsche het citaat “what labels me, negates me” zag (hetgeen
overigens geen Nietzschecitaat is; aan Kierkegaard is wel het citaat “when you
label me, you negate me” en “once you label me, you negate me” toegeschreven en
ik denk dat beide denkers het hadden kunnen zeggen), moest ik aan de film
Birdman denken. Mensen die de film hebben gezien, zullen begrijpen waarom. En
mensen die de film nog niet hebben gezien, raad ik aan de film alsnog te gaan
zien (als je tenminste geniale kwaliteit of Kunst met hoofdletter K kunt
waarderen), want naar mijn mening is Birdman een echt geniale film en
waarschijnlijk zelfs de beste film ooit gemaakt! Op moviemeter ben ik trouwens actief
als De Filosoof en dit is mijn Top 10-lijstje van beste films aller tijden:
donderdag 19 maart 2015
Het vooroordeel van anti-racisme
Joop heeft ook altijd veel
antiracismeartikelen. Vandaag is het de beurt aan André Kajim en die bakt het
wel heel bruin (no pun intended): “Onze hele maatschappij is doordrenkt van
racisme” en “Racisme is niet iets irrationeels of iets gebaseerd op vage
emoties en gevoelens. Integendeel, racisme is een rationeel concept,
geïntroduceerd om ons kapitalistisch systeem vorm te geven en in stand te
houden.”
Waarom in een post-democratische wereld stemmen geen zin heeft
Han van der Horst schreef een goed artikeltje voor Joop http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/31300_de_burger_trekt_zijn_eigen_plan/ waarin hij op de olifant in de kamer wijst: het overgrote deel van het electoraat is op 18 maart 2015 thuisgebleven. Ik behoor tot die groep van niet-stemmers en in onderstaande analyse van de hedendaagse politiek geef ik mijn redenen om thuis te blijven.
Toen politiek nog democratisch,
ideologisch en politiek was en stemmen nog betekenis had
Ik ben opgegroeid tijdens de Koude Oorlog toen de politiek werd gedomineerd door de strijd tussen de twee ideologieën van enerzijds het liberalisme en kapitalisme en anderzijds het socialisme en communisme en eigenlijk ook tussen enerzijds de ideologieën van liberalisme en socialisme en anderzijds de anti-ideologie van het conservatisme. Deze strijd werd niet alleen in het parlement gestreden maar ook wel buiten het parlement waar onder meer anarchisten voor hun idealen streden. De politiek in mijn tijd was democratisch, ideologisch en politiek. Het was democratisch omdat de politieke krachten vanuit het volk kwamen: de ideologieën werden gedragen door de massa’s. De politieke strijd was de strijd van de bevolking en de uitkomsten van verkiezingen hadden de potentie de richting van de ontwikkeling van de maatschappij te veranderen. Het was ideologisch, omdat de strijd een strijd tussen grote verhalen betrof over wat de beste maatschappijvorm is, gebaseerd op doordachte opvattingen over de mens, maatschappij en politiek. Halve bibliotheken vol theorie ondersteunden de verschillende politieke richtingen. De inzet van de politieke strijd was niets minder dan idealen en de bestemming van de natie. Het was politiek omdat het een echte strijd was, parlementair en buitenparlementair, resulterend in grote betrokkenheid bij verkiezingen en zelfs terreur en oorlog, maar altijd gevoerd op inhoud want op basis van idealen en visie op het algemene belang.
Ik ben opgegroeid tijdens de Koude Oorlog toen de politiek werd gedomineerd door de strijd tussen de twee ideologieën van enerzijds het liberalisme en kapitalisme en anderzijds het socialisme en communisme en eigenlijk ook tussen enerzijds de ideologieën van liberalisme en socialisme en anderzijds de anti-ideologie van het conservatisme. Deze strijd werd niet alleen in het parlement gestreden maar ook wel buiten het parlement waar onder meer anarchisten voor hun idealen streden. De politiek in mijn tijd was democratisch, ideologisch en politiek. Het was democratisch omdat de politieke krachten vanuit het volk kwamen: de ideologieën werden gedragen door de massa’s. De politieke strijd was de strijd van de bevolking en de uitkomsten van verkiezingen hadden de potentie de richting van de ontwikkeling van de maatschappij te veranderen. Het was ideologisch, omdat de strijd een strijd tussen grote verhalen betrof over wat de beste maatschappijvorm is, gebaseerd op doordachte opvattingen over de mens, maatschappij en politiek. Halve bibliotheken vol theorie ondersteunden de verschillende politieke richtingen. De inzet van de politieke strijd was niets minder dan idealen en de bestemming van de natie. Het was politiek omdat het een echte strijd was, parlementair en buitenparlementair, resulterend in grote betrokkenheid bij verkiezingen en zelfs terreur en oorlog, maar altijd gevoerd op inhoud want op basis van idealen en visie op het algemene belang.
dinsdag 17 maart 2015
It’s the biology, stupid!
Joop besteedt aandacht aan de discussie tussen SGP-voorman Kees van der Staaij en Ingeborg Beugel en Helene Baayen in verband met het voorstel van Van der Staaij om – als tegenwicht tegen de reclames voor vreemdgaan – een campagne te voeren voor trouw blijven:
Uiteraard vraagt de liberaal zich
af waar de SGP zich mee bemoeit, maar het is nu eenmaal kenmerkend voor ‘perfectionistische’
partijen als de SGP dat het een ‘juiste’ moraal wil stimuleren. Het liberalisme
is daarentegen een ideologie van ‘the right’ in plaats van ‘the good’: wat het goede leven
is moet iedereen voor zichzelf uitmaken en de Staat moet zich daar vooral niet
mee bemoeien, maar moet slechts erop toezien dat de mensen zich aan de wet
houden welke wet in wezen slechts probeert te garanderen dat iedereen vrij en
ongehinderd door anderen de door hem of haar gewenste levenswijze kan
genieten.
De onweerstaanbare aantrekkingskracht van het antisemitisme op links
Linkse mensen komen altijd met de ‘zondeboktheorie’
om racisme en antisemitisme te verklaren. Zo kwam ook Timmermans in Buitenhof
weer met het verhaal dat in slechte tijden mensen nu eenmaal helaas naar
zondebokken zoeken en dat ze dan (om wellicht een mysterieuze reden) altijd de
Joden tot mikpunt van hun haat maken. Nu ben ik een groot aanhanger van de zondeboktheorie
van antropoloog Girard, vooral omdat hij naar mijn mening daarmee heel
geloofwaardig het fenomeen van de religie en het in wezen anti-religieuze
karakter van het christendom verklaart (daarover zal ik vast later eens meer
vertellen), maar de zondeboktheorie is niet erg bruikbaar om racisme en
antisemitisme te verklaren. Het verklaart immers niet waarom het altijd de
Joden zijn die worden gehaat. Maar dat vormt precies de aantrekkingskracht ervan
voor links: omdat de zondebok niet nader wordt bepaald kan dat alles zijn zodat
men de echte zorg van links, namelijk de zelf verzonnen ziekte ‘islamofobie’,
kan gelijkschakelen met antisemitisme zodat niemand meer kan ontkennen dat ook
islamofobie iets verschrikkelijks is. Maar de twee zaken zijn niet hetzelfde:
ze zijn zelfs elkaars tegenpolen zoals ik zal laten zien. En dan zullen we ook
begrijpen waarom juist linkse mensen altijd zo sterk naar antisemitisme neigen,
ook als ze dat proberen te verbergen achter een antizionisme en ander
Israël-gebash.
zondag 15 maart 2015
Het antisemitisme van Joop
Een van de meest nare aspecten van Joop.nl is het virulente
antisemitisme van opiniemakers en de meeste reageerders. Bijna elke dag wordt
er weer een nieuw rabiaat anti-Israel-artikel gepubliceerd waarin op hysterische
wijze alarmisme van de bedenkelijkste soort wordt beoefend met als eeuwige boodschap:
‘er moet nu direct worden opgetreden tegen het door en door misdadige Israel en
dat kan geen dag meer wachten!’. Weliswaar martelt en doodt iemand als Assad
honderden onschuldigen per dag, maar eerst moet Israel worden aangepakt want de “uitroeiingspolitiek” van Israel zou niet onder doen voor wat de nazi’s
deden en reageerder nadia benjida weet er nog aan toe te voegen dat “De
handelwijze van de zionisten is nog erger dan die van IS” (http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/30984_druk_op_israel_nodig_ongeacht_uitslag/)!
zaterdag 14 maart 2015
Waarom links geen tegenspraak duldt
Een interessante vraag is waarom linkse blogs zoals Joop.nl
geen tegenspraak dulden. Je zou kunnen denken dat simpelweg omdat men zo zijn best heeft
gedaan op het uitvoerige betoog om het eigen gelijk te bewijzen dat men het niet
verdraagt dat iemand dat betoog omver schopt, zoals ook niemand het leuk vindt als
een ander zijn zorgvuldig opgebouwde zandkasteel omver loopt. Maar waarom bouwt links uberhaupt dat zandkasteel? Ik denk dat het antwoord ligt in wat Freek de Jonge eens zei in een oudjaarsconference: voor rechts is hun belang hun mening terwijl voor links hun mening hun belang is. Omdat de eigen mening het belang van links is, besteedt links er veel aandacht aan. Maar dit impliceert niet alleen
een kritiek op rechts (zoals Freek het uiteraard had bedoeld), maar evengoed
een aanval op links als je tenminste waarde hecht aan de vrijheid van meningsuiting.
Immers, elk mens verdraagt moeilijk een aantasting van zijn belang en als het
belang van links de eigen, linkse mening is, dan verklaart dit waarom links zo
moeilijk een weerwoord dus een aanval op de eigen, linkse mening verdraagt
waardoor in linkse gemeenschappen de vrijheid van meningsuiting altijd in het
gedrang komt.
Uiteindelijk heeft dit verschil tussen links en rechts te maken met een verschil dat terug gaat tot dat van minstens Plato en Aristoteles. Kenmerkend voor Plato’s kennistheorie is dat hij – in polemiek met de sofisten – het relativisme afwees en streefde naar het absolute standpunt: omdat bv. de zintuigen ons slechts een aldoor wisselend beeld van de werkelijkheid geven (zoals Heraclites had benadrukt volgens de hem toegeschreven spreuk: “alles stroomt en niets beklijft”), omdat dat beeld relatief is ten opzichte van het moment in tijd en in ruimte, is echte kennis slechts mogelijk als we weten op te stijgen naar het object dat niet verandert (en waarvan het zintuiglijke slechts een beeld is). Gelukkig hoeven we niet ver te zoeken, want de Idee als het object van ons denken uberhaupt is dat onbeweeglijke, absolute ‘Ding op zichzelf’ zoals Kant het later zou noemen. Aristoteles combineerde de opvattingen van Plato en de sofisten in een meer relativistische en wereldse kennistheorie: we kunnen dingen op verschillende manieren waarnemen en begrijpen en mensen hebben dan ook onvermijdelijk verschillende meningen, maar in plaats van die te overstijgen door een absolute, ‘goddelijke’ positie in te nemen, meent Aristoteles dat al die verschillende meningen iets waars bevatten en kunnen we door middel van een interne, kritische dialectiek tot kennis komen door wat waar is in de verschillende meningen samen te nemen en te verbinden.
Abonneren op:
Posts (Atom)