De ondemocratische tendensen van de sociaal-democratie

Democratie als middel

De sociaal-democratie is ontstaan als een democratische poging tot revolutie vanuit de gedachte dat de meerderheid altijd arm is en dus wel voor het socialisme zal stemmen zodat het socialisme geen gewelddadige revolutie nodig heeft om aan de macht te komen (vergelijk dit met het huidige islamisme dat eveneens om tactische redenen de democratie omarmt vanuit de gedachte dat de meerderheid van een moslimland moslim is en dus toch wel op de islampartij zal stemmen). Er is dan geen sprake van een principiële omarming van de democratie en zelfs van een spanning zoals ook bij het islamisme dat de democratie openlijk opvat als een trein die je neemt om op je bestemming te komen maar die je eenmaal aangekomen weer verlaat (omdat de wetten van Allah altijd beter zijn dan de wetten die mensen c.q. de meerderheid der mensen wil).

Waarom alleen een rechts feminisme de vrouwenemancipatie kan doen slagen

Inleiding

Vaak ontstaan er interessante ‘links/rechts’-discussies qua oorzaken en dus ook qua oplossingen van algemeen erkende problemen. Zo is iedereen het er wel over eens dat het financiële systeem niet goed functioneert, maar waar links de oorzaak in marktwerking ziet en dus meer overheidsregulatie wil, ziet rechts de oorzaak juist in een gemankeerde marktwerking en ziet het de oplossing in ‘echte’ marktwerking. Zo ook wil iedereen de positie van allochtonen op de arbeidsmarkt verbeteren maar waar links de oorzaak in discriminatie en de oplossing in positieve discriminatie van minderheden (en de bestraffing van 'negatieve' discriminatie) ziet, ziet rechts de oorzaak in juist te veel overheidsgepamper en de oplossing in het ‘jezelf invechten’ door minderheden. In het verlengde hiervan zal ik een ‘rechtse’ oorzaak en oplossing presenteren van het verwante probleem van een halfslachtige vrouwenemancipatie: meer dan op andere terreinen hoor je hier alleen maar het linkse perspectief (feminisme is zeg maar een ultiem ‘linkse hobby’) terwijl volgens mij het rechtse perspectief dat ik hier zal ontwikkelen veel sterker is zodat ik de feministen toch aanraad dit perspectief – dat ik vooral aan Plato zal ontlenen – eens in beschouwing te nemen. Bovendien kan dit perspectief verklaren waarom het inwilligen van alle eisen van feministen de vrouwen evengoed geen echte vrijheid of gelijkheid heeft gebracht, zodat het feminisme in een crisis is gekomen: men beseft dat de vrouwenemancipatie nog niet af is maar men weet zelf niet goed meer wat dan nog het probleem is en/of wat er nog zou moeten gebeuren.