In
het eerdere artikel over het verschil tussen mannen en vrouwen (http://gebandvanjoop.blogspot.nl/2015/04/bonobos-mensen-en-de-oorlog-tussen-de.html)
schreef ik dat wat feministen zoals Asha ten Broeke beweren “in strijd is met
alle meest fundamentele denk- en ervaringswetten”. Misschien is het goed om nog
eens te verhelderen wat ik daarmee bedoel. Zoals ik zal laten zien is wat deze
feministen beweren namelijk niet alleen in strijd met alle biologische feiten,
maar ook met de wetten der logica want een boeiend aspect van de biologie is
dat wat zij vindt in hoge mate logisch noodzakelijk is: in zekere zin is de
biologie ‘tautologisch’ (eigenlijk: analytisch) en haar feiten niet contingent
maar noodzakelijk (zoals overigens Aristoteles ook meende). Ook zal ik in dit
verband laten zien dat het eveneens geen toeval is dat christenfundamentalisten
en de meeste socialisten/feministen het vaak roerend eens zijn (zoals bv. in hun
opvatting dat prostitutie zou moeten worden verboden en hun – al dan niet
impliciete – ontkenning van de evolutie en haar bekendste theorie): de reden
daarvoor is niet het hoefijzermodel (extreem-rechts en extreem-links komen samen)
maar de christelijke en daarmee de (logica- en) natuurontkennende kern van het
socialisme zodat de twee ideologieën in wezen identiek zijn (zoals reeds
Nietzsche niet moe werd te benadrukken).
zaterdag 27 juni 2015
zaterdag 13 juni 2015
Enkele filosofische overpeinzingen met betrekking tot muziek
De
oorsprong en wezen van muziek
Muziek is zonder twijfel de meest bijzondere kunstvorm: waarom zouden geluiden zonder betekenis (zoals woorden en beelden betekenis hebben) ons überhaupt kunnen raken en waarom raakt juist muziek ons zelfs zo diep dat – anders dan alle andere kunstvormen – we ons niet eens kunnen voorstellen dat er mensen zijn die geen enkele muziek graag horen (ik weet ook niet of dergelijke mensen überhaupt bestaan anders dan bij wijze van conditionering door bv. iemand telkens te martelen zodra er muziek klinkt). Mijn intuïtieve theorie is dat muziek ons zo diep raakt omdat muziek precies alle betekenis weg laat en zo de diepere waarde van communicatie naar voren haalt: we communiceren niet alleen om bewuste ideeën over te brengen maar ook om ‘verbinding te maken’ en één te worden met de ander. Als men naar een ander luistert, dan volgt men niet alleen zijn verhaal maar ook zijn melodische en ritmische ‘flow’: je beweegt als het ware met de ander mee.
Muziek is zonder twijfel de meest bijzondere kunstvorm: waarom zouden geluiden zonder betekenis (zoals woorden en beelden betekenis hebben) ons überhaupt kunnen raken en waarom raakt juist muziek ons zelfs zo diep dat – anders dan alle andere kunstvormen – we ons niet eens kunnen voorstellen dat er mensen zijn die geen enkele muziek graag horen (ik weet ook niet of dergelijke mensen überhaupt bestaan anders dan bij wijze van conditionering door bv. iemand telkens te martelen zodra er muziek klinkt). Mijn intuïtieve theorie is dat muziek ons zo diep raakt omdat muziek precies alle betekenis weg laat en zo de diepere waarde van communicatie naar voren haalt: we communiceren niet alleen om bewuste ideeën over te brengen maar ook om ‘verbinding te maken’ en één te worden met de ander. Als men naar een ander luistert, dan volgt men niet alleen zijn verhaal maar ook zijn melodische en ritmische ‘flow’: je beweegt als het ware met de ander mee.
zondag 7 juni 2015
Het einde van de wiskunde: doorbraken in de getaltheorie en het bewijsprobleem
Onderstaande is een tekst die ik in 2013 op filosofie.be heb geplaatst (http://filosofie.be/blog/porphyrios/3544/doorbraken-in-de-getaltheorie-en-het-bewijsprobleem/), maar ik besloot om 'm ook hier te plaatsen in verband met een tweet over de grenzen van de fysica hetgeen mij eraan herinnerde dat we in een bijzondere tijd leven waarin op zo ongeveer alle terreinen het einde is betoogd door iemand: het
einde van de wetenschap (bv. door Horgan), het einde van de geschiedenis
(Hegel, Marx, Fukuyama), het einde van de mens (Foucault), het einde van de filosofie
(Rorty), het einde van het denken (Finkielkraut), het einde van de vooruitgang
(Stent), het einde der natuurkunde (Lindley), het einde van de kunst (Hegel, Seubold),
etc. En toen herinnerde ik me ook onderstaande tekst waarin ik min of meer het einde van de wiskunde betoog (en recentelijk heb ik hier ook uitvoerig het einde van de kunst betoogd), ook al lijkt wiskunde als 'denken wat kan worden gedacht' (wat overigens een typisch moderne opvatting van wiskunde is) - vergelijk trouwens filosofie als 'het denken van het denken' - schier onuitputtelijk. Ikzelf geloof dan ook in al deze 'einde van'-stellingen: niet als een apocalyptisch einde der tijden, maar wel in de zin dat elke ontwikkeling op een gegeven moment is uitgeput dan wel dat de ontwikkelde complexiteit zo groot is geworden dat we de greep erover kwijt raken zodat het systeem in chaos en onvoorspelbaarheid vervalt (men kan hier de chaostheorie invoegen) en gedoemd lijkt in te storten waarna we opnieuw de beschaving moeten opbouwen op basis van veel simpelere en meer natuurlijke regels (men kan hier de ideologie van het anarchisme invoegen). Hiervan lijkt ook sprake in ons economisch-financieel systeem (supercomputers op de beurs kopen en verkopen in nanoseconden en niemand heeft nog controle over het geheel) en de effecten ervan op het klimaat. We hebben onze productiviteit tot haar uiterste eindpunt gebracht - zowel qua denken als qua economische productie - en zo een kantelpunt in ons bestaan op Aarde bereikt.
PS. Op filosofie.be ben ik kort actief geweest en heb daar toen 21 artikelen geplaatst: http://filosofie.be/blog/4144/porphyrios/.
PS. Op filosofie.be ben ik kort actief geweest en heb daar toen 21 artikelen geplaatst: http://filosofie.be/blog/4144/porphyrios/.
vrijdag 5 juni 2015
Het fenomeen Islamitische Staat (verklaard)
De snelle en schijnbaar onstuitbare
opmars van de Islamitische Staat (IS) is een fenomeen, niet alleen omdat IS zo
wreed is, maar ook omdat niemand deze opmars voor mogelijk hield. Dus hoe is
dit eigenlijk mogelijk? En wat is IS eigenlijk?
donderdag 4 juni 2015
De filosofie van de gedwongen prostitutie
Op 3 juni 2015 kraakten de wetenschappers
verbonden aan het Centre for Information & Research on Organised Crime
(Ciroc), in dit geval een samenwerkingsverband tussen de UU en de EUR, de
sluiting van alle bordelen aan het Zandpad te Utrecht op grond van wat elk kind
al kon zien aankomen voor de sluiting: door honderden prostituees uit hun
veilige, elke dag met camera’s, politie en hulpverleners bewaakte, werkplekken
te gooien om ze zo naar minder veilige werkplekken te dwingen,
speel je de mensenhandel alleen maar in de kaart (het idee was
misschien dat de prostituees zouden stoppen, maar de huren moeten wel worden
betaald en als ZZP’er krijgen prostituees geen WW als ze op straat zijn gezet). De gemeente en de politie
hebben in feite geen idee waar de vrouwen gebleven zijn (dat interesseert ze
ook niet), maar de wetenschappers weten dat de vrouwen nu vaak illegaal moeten
zijn gaan werken en er zowel fysiek als financieel slechter aan toe zijn: http://destadutrecht.nl/geen-categorie/sluiting-zandpad-was-ondoordacht-en-overhaast/. De titel van het
rapport heeft dan ook als titel: “Bordelen sluiten is ogen sluiten”.
Abonneren op:
Posts (Atom)